Δεν είναι οι περικοπές των μισθών μας μόνο, αλλά είναι το πετσόκομμα της αξιοπρέπειας που δεν αντέχεται.
Είναι η ατιμωρησία στα διαπλεκόμενα λαμόγια που ασέλγησαν δεκαετίες τώρα στο δημόσιο χρήμα.
Είναι η επιβράβευση με προκλητικούς μισθούς στα (απαίδευτα) golden boys που συμμετείχαν στη μεγάλη λεηλασία.
Είναι αυτή η χυδαία πρόκληση της κυβέρνησης (και του πολιτικού συστήματος γενικότερα) που δεν τη χωράει ο νους μας.
Είναι όλοι αυτοί οι αγύρτες (καθάρματα τα ονομάζει ο απλός λαός) που λεηλάτησαν τη χώρα και εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα κλοπιμαία τους, έχοντας απλώσει τα πλοκάμια τους σε Σώματα Ασφαλείας, Δικαιοσύνη, Δημόσιους Οργανισμούς και πάει λέγοντας.
Είναι τέλος η κυβέρνηση που δεν έχει τα κότσια να τους συλλάβει για να δικασθούν στην Ελλάδα, δίχως να καταρρεύσει το γελοίο οικοδόμημα του εγχώριου πολιτικού συστήματος.
Κι ενώ όλοι αυτοί οι αγύρτες (καθάρματα) απολαμβάνουν την διαχρονική ασυλία η κυβέρνηση μετατρέπει την ελληνική κοινωνία σε μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι έγκλειστοι θα υπηρετούν με μισθούς πείνας τους σεσημασμένους εκείνους εργοδότες (μηδέ εξαιρουμένου του δημοσίου) που φρόντισαν να περάσουν στο Μνημόνιο τις διατάξεις που τους βόλευαν.Κι όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα της ατιμωρησίας και των ξεπουλημένων εργατοπατέρων.
Το χειρότερο όμως είναι η αποδοχή αυτής της μοίρας που μας έλαχε από τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων εργαζομένων .
Καθότι μόνο εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι κι όχι κανονικοί άνθρωποι, θα μπορούσαν να δεχθούν αυτή την ατίμωση.
Πρωταγωνιστές στην εξαθλίωση της κοινωνίας είναι δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που αυτή τη φορά σπαράζουν από οδύνη για το κακό που τους έλαχε.Κι αυτό γιατί τα τσιράκια των Τρεμοκαψηπρετεντέρηδων,
Ουρλιάζουν ότι οι άθλιοι εργοδότες, τους δίνουν με τις απολύσεις την ελευθερία τους!
Δεν γνωρίζουν όμως ότι ο απλός λαός θεωρεί ότι είναι ξεφτίλα να λυπάσαι επειδή σε απέλυσε ο αγύρτης νταβατζής σου.
Αντί να μουντζώσεις τον εαυτό σου, επειδή τόσα χρόνια προσέφερες την εργασία σου σε χυδαία υποκείμενα που η διαπλοκή τους έκανε εκδότες(χτυπώντας κάτω από τη μέση κάθε απεργία εργαζομένων), χτυπιέσαι κάτω από το μπαλκόνι τους για να σε επαναπροσλάβουν.Αλλά που χάθηκε η αξιοπρέπεια ώστε να ψάξει να τη βρει το δημοσιογραφικό επάγγελμα;
Ποια αξιοπρέπεια όταν γνωρίζεις ότι ο εκδότης η ο νταβατζής καναλάρχης για τον οποίο δουλεύεις, εκτελεί συμβόλαια για λογαριασμό εμπόρων όπλων, διαπλεκόμενων αγυρτών (καθαρμάτων) και πάει λέγοντας, κι εσύ είσαι εργαλείο αυτής της μηχανής;
Ποια αξιοπρέπεια όταν δεκαετίες τώρα ανέχτηκες του κόσμου τις ταπεινώσεις απ αυτούς τους αγύρτες (κατατροπώνοντας τους εργάτες του μόχθου κατ εντολή τους) κι έρχεσαι τώρα να κλάψεις γοερά επειδή, μέσα από την απόλυση, σου χαρίζουν την ελευθερία και την δυνατότητα να δοκιμάσεις αν μπορείς να σταθείς όρθιος;Βέβαια αυτό δεν μπορεί να ισχύει για τους άλλους κλάδους των εξαθλιωμένων εργαζόμενων που έχουν πέσει στα νύχια των ξεπουλημένων εργατοπατέρων, οι οποίοι τους παρέδωσαν τυλιγμένους μέσα σε τσουβάλια με φίδια, στους αμοραλιστές υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης.
Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πλέον δεν έχουν παρά να χάσουν μόνο την κόλασή τους.Κι όταν το συνειδητοποιήσουν αυτό, τότε οι αγύρτες (πολιτικοί-δημοσιογράφοι-νταβατζήδες καναλάρχες κλπ ) ίσα που θα προλάβουν να απογειωθούν με τα ελικόπτερα τους…
Ger.
