«Πριν
από αρκετά χρόνια ο Ουμπέρτο Έκο περιέγραφε σε ένα από τα δοκίμιά του τη
διαδικασία με την οποία άνθρωποι που στο παρελθόν αποτελούσαν τους «τρελούς του
χωριού» σήμερα όχι μόνο δεν φοβούνται το διασυρμό αλλά τον επιδιώκουν μέσω των
κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.
Μια
ανθρωποφάγος τηλεοπτική κοινωνία ανέχεται τη συγκεκριμένη διαδικασία
αυτοεξευτελισμού με την ίδια σκληρότητα με την οποία κλειστές κοινωνίες της
υπαίθρου διαπόμπευαν τα διανοητικά καθυστερημένα μέλη τους.
Εδώ
φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με περιπτώσεις διανοητικής καθυστέρησης ούτε
με κάποιου είδους τρέλας. Έχουμε ανθρώπους που μέσω του αυτοεξευτελισμού τους
απευθύνονται στα πιο πληβειακά και αμόρφωτα στρώματα του εκλογικού σώματος
εκπληρώνοντας μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή που τους αναθέτει η ηγεσία του
κόμματος».
