...όπως λέμε η σάρα και η μάρα!
Αλήθεια, ακούσαμε καθόλου αυτές τις ημέρες την λαλίστατη κυρία Κανέλη να ... κατακεραυνώνει την εργοδοσία της κυρίας Αγγελοπούλου για τους 450 άνεργους που αφέθηκαν στην τύχη τους?
Τί ρωτάω ο αφελής...
από aratepylas
Ο Ναϊδας, πρώην διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ, από τα "παιδιά" της Γιάννας, έφυγε με σκοπό να πουλήσει τα μυστικά του οργανισμού σε εταιρεία στοιχημάτων. Πήρε αέρα 500.000 ευρώ και 60.000 μισθό το μήνα. Από ποιον; Από την CENTRIC, μεγάλη εταιρεία στοιχημάτων, στην οποία λέγεται πως μετοχές έχει και η οικογένεια Αγγελοπούλου.
Μεγάλες καταστροφές σε γεωργικές καλλιέργειες περιοχών του Νομού Καβάλας προκάλεσε σφοδρή χαλαζόπτωση νωρίτερα σήμερα.
Ελιές, αμπέλια, αμυγδαλιές αλλά και σπαρτά βρέθηκαν στo έλεος των καιρικών φαινομένων στο Ορφάνι, στη Γαληψό, στο Κοκκινοχώρι και στο Ποδοχώρι.
Ανάστατοι οι παραγωγοί είδαν τις προσπάθειες ενός χρόνου να καταστρέφονται σε λίγα λεπτά. Η νεροποντή, η οποία ακολούθησε τη χαλαζόπτωση, ήταν τόσο έντονη που πλημμύρισαν οι δρόμοι, υπόγεια σπιτιών και γεωργικές αποθήκες.
από newsblog
Κυρίες και κύριοι,
Σε πρωτοφανή επίπεδα έχει φτάσει ο αναβρασμός στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., καθώς οι κάθε είδους διεργασίες εντείνονται, μέρα με τη μέρα κι έχουν, πλέον καταστεί ανεξέλεγκτες από τους, λογής – λογής, λοχίες και δεκανείς, του Μαξίμου και της Ρηγίλλης.
Aπό την Φένια Σακκά
Ο Χατζηνικολάου το πρωί έδωσε συγχαρητήρια στον Ψυχάρη που ζήτησε συγνώμη για την μεγάλη γκάφα του Βήματος σχετικά με την ανύπαρκτη συνέντευξη Καραμανλή-Ερντογάν.
Περισσότερα από 3 εκατομμύρια ευρώ εισέπραξε μέσα στο 2008 από κρατικές διαφημίσεις ο Γιώργος Τράγκας. Όπως βλέπετε στον πίνακα που δημοσιεύουμε ακριβώς δίπλα, ηΧώρα της Κυριακής και η Χώρα, έχουν μαζέψει όλο το κρατικό χαρτί με μέσο όρο 500 φύλλα την ημέρα(!). Ο Τράγκας κατά το 2008 είχε πολύ υψηλέςαποδοχές από τον Real fm και το Alter. Έχει επίσης πολλά εισοδήματα από διάφορα λαθρόβια έντυπα που και αυτά παίρνουν διαφημίσεις για το παράνομο στοίχημα συν, βεβαίως, τις βρωμοδουλειές που στήνει δεξιά και αριστερά. Τους εργαζόμενους του πάντως ακόμα δεν τους πλήρωσε. Έκλεισε την εφημερίδα και τους πάει από μέρα σε μέρα για τις αποζημιώσεις. Μέχρι να πέσουν τα γιαούρτια..
Διαβάστε με προσοχή τα σημερινά 2 σχόλια του "Κοριού" στο Έθνος. Και τα δυο δεν αναφέρουν ονόματα. Όπως πάντα το pressmme θα προχωρήσει περισσότερο το ρεπορτάζ. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Στο πρώτο σχόλιο η εφημερίδα αναφέρεται στον Χρήστο Θεοδωρίδη ο οποίος είναι συγγενής του Γιώργου Αλογοσκούφη.
Το κύκλωμα, στο οποίο εμπλέκονται άτομα ηλικίας 20 έως και 56 ετών και οι οποίοι διακινούσαν σκληρό πορνογραφικό υλικό, όπου εμφανίζονταν και βιασμοί ανήλικων παιδιών, μέσω ίντερνετ, εξαρθρώθηκε μετά από συντονισμένες ενέργειες των γερμανικών και των ελληνικών αστυνομικών Αρχών.
Συγκεκριμένα, με έγκριση των εισαγγελικών αρχών έγινε άρση απορρήτου και μετά από ψηφιακή έρευνα διαπιστώθηκαν τουλάχιστον 170 ηλεκτρονικά ίχνη Ελλήνων χρηστών, από τα οποία ταυτοποιήθηκαν 39 χρήστες που στην ουσία ήταν οι κατηγορούμενοι.
Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας έγινε έφοδος της αστυνομίας και συνελήφθησαν οι είκοσι στο πλαίσιο του αυτοφώρου ενώ για τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους σχηματίστηκαν δικογραφίες οι οποίες υποβλήθηκαν στις κατά τόπους εισαγγελίες.
Από τους εμπλεκόμενους 37 είναι ημεδαποί και δύο αλλοδαποί, ηλικίας 22 και 59 ετών, υπήκοοι Καζακστάν και Αγγλίας αντίστοιχα ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι στην πλειονότητά τους είναι γονείς.
Οι κατηγορούμενοι διακινούσαν το υλικό από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, την Πτεολεμαΐδα, το Βόλο, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Αμαλιάδα, τη Νεμέα, τη Μονεμβασιά, την Πρέβεζα και την Κέρκυρα.
Συνολικά κατασχέθηκαν 87 σκληροί δίσκοι, πέντε φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές και πλήθος cd και dvd συνολικής χωρητικότητας 35.000 GB, ενώ διαπιστώθηκε ότι το πορνογραφικό υλικό ανερχόταν σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφιακά αρχεία βίντεο και εικόνας.
Από την αστυνομία εξετάζεται το ενδεχόμενο να έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί και διακινηθεί στον παγκόσμιο ηλεκτρονικό ιστό παιδιά από την Ελλάδα, κάτι όμως το οποίο δεν έχει προκύψει μέχρι στιγμής.
Αν συγκρίνει επίσης κανείς την κατάργηση της σύνδεσης με φέρι μπόουτ του λιμανιού του Βόλου με εκείνο της Λαττάκειας στη Συρία επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου με τις σημερινές συζητήσεις για πορθμειακή σύνδεση της Συρίας με τα... Κατεχόμενα (!) της Κύπρου, αντιλαμβάνεται πλήρως και με επώδυνο τρόπο πόσο πολύ έχουν οπισθοχωρήσει οι ελληνοσυριακές σχέσεις προς όφελος της Τουρκίας.
Αρκετές είναι οι αιτίες αυτής της οπισθοχώρησης.
Πρώτα πρώτα η αδιαφορία τόσο του σημερινού πρωθυπουργού όσο και του προκατόχου του για την ανάπτυξη των σχέσεων της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο. Δεκαπέντε (!) ολόκληρα χρόνια έχει να πατήσει Ελληνας πρωθυπουργός το πόδι του στη Συρία, από τότε που ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πάλι καλά που είχε πάει ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
Δεύτερον, οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε αντίθεση με την τουρκική, επιδεικνύουν μια απίστευτη δειλία και έναν πολιτικά φαιδρό φόβο στο να έχουν κυβερνητικές επαφές με χώρες εναντίον των οποίων στρέφεται η αμερικανική πολιτική. Με το που έδειξαν οι ηγέτες της Ουάσιγκτον την αντιπάθειά τους προς την πολιτική της Συρίας, η Αθήνα... «έκοψε λάσπη» και ανομολόγητα απέφευγε τη Δαμασκό και τις σχέσεις μαζί της.
Τρίτον, τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία έχουν αναπτύξει πολύ στενότερες σχέσεις σήμερα με το αιμοσταγές κράτος του Ισραήλ από όσο παλιότερα, πράγμα που φυσικά επηρεάζει τη συριακή στάση. Η Κύπρος μάλιστα έχει καταστεί άθλιο ισραηλινό προτεκτοράτο στον τομέα της ασφάλειας.
Το επιχείρημα ότι και η Τουρκία διατηρεί σχέσεις με το Ισραήλ και μάλιστα πολύ στενότερες από αυτές που έχουν η Ελλάδα και η Κύπρος καταρρίπτεται πολιτικά από το γεγονός ότι η Αγκυρα από ανοιχτά εχθρικές σχέσεις προς τους Αραβες που είχε στο παρελθόν ακολουθεί πολιτική όλο και μεγαλύτερης προσέγγισης των Αράβων, με τον Ερντογάν να καταγγέλλει με εξαιρετική γενναιότητα ενώπιον της παγκόσμιας κοινότητας τους Ισραηλινούς ως σφαγείς αμάχων Παλαιστινίων, ενώ η Αθήνα, η οποία παλιότερα είχε αμιγώς φιλοαραβική πολιτική, σήμερα οικοδομεί όλο και στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ και η κυβέρνηση Καραμανλή σιώπησε εκκωφαντικά μπροστά στα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας.
Την αντιστροφή αυτής της πορείας αποξένωσης Ελλάδας και Συρίας επιδιώκει ο Κάρολος Παπούλιας με την επίσημη επίσκεψή του. Γνωστός από δεκαετίες στα ανώτατα κλιμάκια του συριακού Μπάαθ, άρρηκτα συνδεδεμένος προσωπικά με τη χρυσή εποχή των ελληνοσυριακών σχέσεων, χαίρων υψηλής εκτίμησης σε όλο τον αραβικό κόσμο για την επίμονη και αδιάλειπτη προσήλωσή του στην ανάπτυξη των ελληνοαραβικών σχέσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος γι αυτή την αποστολή.
Η επίσκεψη λαμβάνει χώρα την κατάλληλη στιγμή, αν και σε περίπλοκη και δύσκολη για τη Συρία συγκυρία. Η Δαμασκός έχει ανάγκη συμπαράστασης και στήριξης του ρόλου-κλειδί που έχει στη διευθέτηση του Μεσανατολικού. Η εκ νέου επικράτηση των αμερικανόφιλων δυνάμεων στον Λίβανο συνιστά πλήγμα κατά της συριακής επιρροής στη χώρα αυτή, όπως και η λυσσώδης προσπάθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων να αποδυναμώσουν και να στραγγαλίσουν τη μαχητική Χαμάς της παλαιστινιακής αντίστασης. Πόσω μάλλον που ο στρατηγικός εταίρος της Συρίας, το Ιράν, κλυδωνίζεται βίαια από εσωτερική κρίση που μπορεί να επιφέρει τελικά την κατάρρευση του ισλαμικού καθεστώτος και την εκ νέου υποταγή της Τεχεράνης στις ΗΠΑ.
Η ελληνική έμπρακτη αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της Συρίας στην περιοχή μέσω της επίσκεψης Παπούλια συνιστά κίνηση που ο Μπασάρ αλ - Ασαντ σίγουρα θα εκτιμήσει.
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ
Μοναχική πορεία σε πολιτική έρημο
Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας προσπαθεί να αναθερμάνει την αραβική πολιτική της Ελλάδας, στο πλαίσιο φυσικά που του επιτρέπει το Σύνταγμα. Αλλεπάλληλες οι επισκέψεις του σε αραβικές χώρες για να ανοίξει δρόμο στην κυβέρνηση. Απογοητευτική όμως η κυβερνητική ανταπόκριση, μπορούμε να διαπιστώσουμε μετά από τέσσερα χρόνια.
Μοναχική πορεία του Κ. Παπούλια σε πολιτική έρημο, καθώς ο πρωθυπουργός αρνείται να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες Μία και μοναδική φορά πάτησε το πόδι του σε αραβική χώρα αυτή την τετραετία ο Κ. Καραμανλής κι αυτή για λίγες ώρες (!) - στο Εμιράτο του Κατάρ για να πουλήσει την Ολυμπιακή. Αν αυτό λέγεται αραβική πολιτική...
Δεν ξέρω αν οι περισσότερες από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν την κρίση «πίσω τους». Το σίγουρο είναι ότι εμείς την έχουμε «μπροστά μας». Το περίεργο όμως είναι ότι ακόμα και μετά τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα!Λαμβάνει κάτι ασήμαντα επί της ουσίας μικρομέτρα, πολλές φορές αντιφατικά μεταξύ τους, ενώ είναι σίγουρο ότι έτσι όπως πάει, προϋπολογισμό δεν... κλείνει!
Πρόκειται, πλέον, ή για πλήρη ανικανότητα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης ή για σκόπιμες αναβολές (παρότι βρισκόμαστε στο απροχώρητο) στο πλαίσιο κάποιων εκλογικών σχεδιασμών. Αλλη εκδοχή δεν υπάρχει... Χωρίς δραστική περικοπή της δημόσιας σπατάλης (τίποτα δεν γίνεται επ αυτού) και αύξηση των δημοσίων εσόδων, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου μεταρρυθμιστικού σχεδίου για τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, η χώρα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές.
Σε μας το πρόβλημα δεν εστιάζει τόσο στον χρηματοοικονομικό τομέα όσο στον δημοσιονομικό. Εχουμε κρίση με καθαρά εσωτερικά χαρακτηριστικά. Είμαστε εγκλωβισμένοι σ' έναν «κλοιό» ελλειμμάτων, χρέους, έλλειψης ανταγωνιστικότητας, και ανάγκης για κοινωνική συνοχή που δεν αντιμετωπίζεται μόνο ή κυρίως με εισπρακτικά μέτρα, αλλά με μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές.
Στην Αμερική και στην Ευρώπη μιλούν για ανάκαμψη σε ορατό χρόνο. Υποστηρίζουν ότι ο συστημικός κίνδυνος κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσω των κρατικών βοηθειών, απεφεύχθη.
Στην Ελλάδα όμως η κρίση δεν εστιάζεται στον χρηματοοικονομικό τομέα. Υπάρχει το ενδεχόμενο, την ώρα που άλλες χώρες θα ανακάμπτουν, εμείς να βουλιάζουμε στην ύφεση, με τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Οι δείκτες και τα μηνύματα από τους χώρους της πραγματικής οικονομίας είναι εξαιρετικά ανησυχητικά και επεκτείνονται, όπως είναι φυσικό, με ραγδαίο τρόπο και στον τομέα των υπηρεσιών.
Μέσα σ' αυτό το εκρηκτικό οικονομικό πλαίσιο, η κυβέρνηση εμφανίζει μια απίθανη μακαριότητα. Ασχολείται με τον... Μανώλη. Ο Καραμανλής «μαδάει τη μαργαρίτα του ανασχηματισμού» και επικρατεί μια γενική αφασία.
Αντί για τα «σπουδαία και τα σοβαρά» που έπρεπε να είναι η καθημερινή μας πολιτική ατζέντα, τυρβάζουμε περί άλλα. Πόσο μπορεί άραγε να διαρκέσει αυτό; Πόσο μπορεί ακόμα να αντέξει ο τόπος;
Πρέπει τα πράγματα να «κινηθούν». Και έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, άλλος τρόπος από εκλογές και πολιτική αλλαγή δεν φαίνεται να υπάρχει.
Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
panpan@pegasus.gr
Τη γνώμη μου για την ΕΣΗΕΑ και τον τρόπο που πολιτεύεται την έχω ξαναγράψει: είναι η χειρότερη. Και με κάθε ευκαιρία δικαιώνεται. Εγινε και προχθές. Μη έχοντας τίποτα το ουσιαστικό να προτείνουν, κατέφυγαν και πάλι στη γνωστή «ασπιρίνη» της απεργίας. Για να δείξουν ότι κάτι κάνουν, ενώ ξέρουν ότι δεν κάνουν τίποτα.Και στο μεταξύ η κρίση βαθαίνει. Μετά την ιδιωτική τηλεόραση και την ιδιωτική ραδιοφωνία βρεθήκαμε να χάνουμε αναγνωστικό κοινό και διαφημιστικά έσοδα κι από τις δωρεάν διανεμόμενες εφημερίδες, αλλά και κύρος και αξιοπιστία από τον κάθε αδίστακτο «τηλεοπτικό αστέρα» που ευτελίζει το επάγγελμα με την ανευθυνότητα και τους ακροβατισμούς του.
Γι' αυτό και το ερώτημα που μοιραία ανακύπτει είναι αν είμαστε ή όχι σε θέση να κάνουμε κάτι το ουσιαστικό. Και φυσικά δεν εννοώ βλακώδεις απεργίες, οι οποίες τίποτα δεν προσφέρουν, αλλά σοβαρή και σε βάθος μελέτη των προβλημάτων, τα οποία αν δεν αντιμετωπιστούν όσο πιο γρήγορα γίνεται, θα οδηγήσουν κάποια στιγμή την έντυπη δημοσιογραφία με μαθηματική ακρίβεια στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Μόνο που η διαδικασία αυτή δεν είναι εύκολη και δεν διεκπεραιώνεται με μεγαλοστομίες για «μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις» και πορείες εκατό μέτρων. Θέλει σοβαρότητα, μεθοδικότητα κι αποφασιστικότητα. Θέλει, δηλαδή, άλλου είδους συνδικαλισμό, τελείως διαφορετικό απ αυτόν που ταλανίζει δεκαετίες τώρα την ΕΣΗΕΑ.
Και πάνω απ' όλα θέλει να καταλάβουμε επιτέλους οι δημοσιογράφοι πως ή θα επιδιώξουμε και θα διεκδικήσουμε έναν ουσιαστικότερο ρόλο στη διαδικασία της ενημέρωσης ή θα παραμείνουμε άβουλοι θεατές των όσων συντελούνται τα τελευταία χρόνια και τα οποία ούτε να τα επηρεάζουμε και, πολύ περισσότερο, ούτε να τα καθορίζουμε επιδιώξαμε ποτέ.
Μας αρκούσε πάντα να είμαστε άβουλοι θεατές όσων συνέβαιναν και να καταφεύγουμε σε ατελέσφορες αντιδράσεις.
Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
bartzinopoulos@hotmail.com
