Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Γράφει ο Ανυπότακτος αγωνιστής Βάσος Λυσσαρίδης
35 χρόνια κατοχής και ο συνεπής Αγωνιστής Βάσος Λυσσαρίδης, γράφει στο Φιλελεύθερο για τον πόνο των εκτοπισμένων και για τον εξεφτελισμό του να επισκέφτεσαι το δικό σου σπίτι.
ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ
του Βάσου Λυσσαρίδη
Φιλελεύθερος 19/7/2009
Καθόταν στην αυλή του καφενείου του προσφυγικού συνοικισμού. Η εφημερίδα απλό προκάλυμμα να διαφυλάξει την απομόνωσή του.
Ποτέ δεν φανταζόταν πώς θα διαπερνούσε το συρματόπλεγμα με το διαβατήριο στο χέρι. Όχι γιατί άλλοι το χαρακτήριζαν ραγιαδισμό και αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος.
Όχι. Δεν του το επέτρεπε η δική του περηφάνια.
Όμως τα τελευταία νέα έσπασαν τη διαχρονική του απόφαση. Ο γιατρός του ’δινε λίγο μονάχα χρόνο.Έτσι, χωρίς καν να το πει στην οικογένεια ή σε φίλους, αποφάσισε να επισκεφθεί το σπιτικό του στην Κερύνεια και το λιμανάκι που πρωτογνώρισε την καλή του.
Μόνος, με βαριά καρδιά, πέρασε από το τουρκικό φυλάκιο, με το πρόσωπο σκυφτό, σκυθρωπός, αμίλητος.
Πρωταντίκρυσε την Κερύνεια από το βουνό αλλαγμένη, όμως σαν κατέβηκε στην πόλη όλα ήσαν γνώριμα.
Διστακτικός βάδισε προς το λιμανάκι. Παρέες κουβέντιαζαν φωνακλαδίστικα, χαρούμενα. Πολλές στα ελληνικά.Κάποιοι γνώριμοι τον φώναξαν στο τραπέζι τους.
Κάτι μουρμούρισε κι απομακρύνθηκε βιαστικά. Ούτε που μπόρεσε να φτάσει στη γνώριμη γωνιά του λιμανιού που τόσο συχνά καθόταν με την καλή του.
Πήρε τον δρόμο για το σπίτι. Στην αυλή βρισκόταν μια Ανατολίτισσα με τη δική της στολή.Κοίταξε στη βεράντα. Η γνώριμη πολυθρόνα τον κοιτούσε απελπισμένη λες και καρτερούσε τη συντροφιά του.
Νe istersin? (Τι θέλεις;).
Την κοίταξε ξυπνώντας από το όνειρο (εφιάλτης). Δεν είπε αυτό που ήρθε ετοιμασμένος να πει. Να δω το σπίτι μου. Δεν θα ’θελε ν’αντικρύσει το νυφικό κρεβάτι που μοιραζόταν με την καλή του. Να χαιρετίσει τα γνώριμα δέντρα, ν’ αναζητήσει το δωμάτιο των παιδιών.
Τον ξύπνησε μια πιο άγρια φωνή δίπλα του.
Έφτασε ο νοικοκύρης Ανατολίτης και κάτι μυρίσθηκε.
Νe istersin, bre? Έπνιξε την οργή του.
• Αυτό το σπίτι είναι δικό μου.
• Αde kit. Ντικό μου είναι και τον έσπρωξε. Συγκρατήθηκε. Ο θυμός στα μάτια του τρομοκράτησε το καινούργιο αφεντικό πού μπήκε στην αυλή κι αμπάριασε την πόρτα.
Ο γυρισμός ήταν δύσκολος.
Στο τουρκικό φυλάκιο τον ρώτησαν.
• Έσιεις τίποτε δηλώσεις;
• Ναι. Ένα χαμένο σπίτι.
Πέρασε στο ελληνικό.
• Έχεις τίποτα να δηλώσεις;
• Ναι οργή για κείνους και ντροπή για μας.
Κατάλαβαν;
Αυτά σκεφτόταν. Η εφημερίδα-φύλακας έπεσε στο έδαφος.
Κάποιος κάτι υποψιάστηκε.
Πλησίασε. Ο Δημήτρης ήταν νεκρός.
Πήρε μαζί του την οργή του και την αηδία του. Και το μυστικό της επίσκεψης το πήρε στον τάφο.
[ σίβυλλα]
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 4:44 μ.μ. - 20/07/2009
Καλά… τόσοι και τόσοι Πανεπιστημιακοί (θα έρθει κι αυτών η ώρα να μας πουν για τις αμοιβές και το πώς το “παίζουν” προοδευτικοί στο Πανεπιστήμιο…)…
…τόσοι και τόσοι Δημοσιογράφοι, και δεν μπορείτε να κάνετε μια σοβαρή μήνυση; Βρε αδελφέ, κάτι που να μοιάζει με νομότυπο…
Νομίσατε ότι βρισκόμαστε στο παρακράτος της βίας και νοθείας του 1961, μόνο και μόνο επειδή πρωθυπουργός είναι ο συνονόματος του αυλικού της Φρειδερίκης;
Τώρα, θα πρέπει να σας ξεγυρίσει μια ΑΓΩΓΗ το τρωκτικό και να σας ζητάει τα μαλλιά της κεφαλής σας;
Όσο για τα προς εμάς… αναμένουμε και έχουμε ράμματα για τη γούνα σας, να φάνε κι οι κότες!
Βέβαια. τα ερωτήματα για τη σιωπή των πολιτικών κομμάτων παραμένουν…
Τώρα, θα πρέπει να σας ξεγυρίσει μια ΑΓΩΓΗ το τρωκτικό και να σας ζητάει τα μαλλιά της κεφαλής σας;
Όσο για τα προς εμάς… αναμένουμε και έχουμε ράμματα για τη γούνα σας, να φάνε κι οι κότες!
Βέβαια. τα ερωτήματα για τη σιωπή των πολιτικών κομμάτων παραμένουν…
(κλικ για μεγένθυση, ή διαβάστε "ΤΟ ΒΗΜΑ")Διαβάζουμε στο «troktiko»:
Ιδού η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ της - Η ...πράκτορας της ΕΥΠ δηλώνει σε συνέντευξη ότι εργάζεται στην υπηρεσία
Η αποκάλυψη είναι της ίδιας και όχι δική μας. Της δήθεν πρακτόρισσας της ΕΥΠ και γνωστής συγγραφέως Μάιρας Παπαθανασοπούλου, συζύγου του Βασίλη Παπαδρόσου βεβαίως-βεβαίως. Που μας έκανε μήνυση για το κακούργημα της κατασκοπείας. Και μάλιστα εν γνώσει του υπουργού δικαιοσύνης κ.Νίκο Δένδια για να πλήξουν τα blogs.
Διαβάστε πως η ίδια λέει στο "Βήμα" 26 Νοεμβρίου 2006 ότι είναι στην ΕΥΠ απλή μεταφράστρια!!!
Το ομολογεί σε συνέντευξη της και πάνε το troktiko για κακούργημα επειδή δήθεν αποκάλευψε κρατικό μυστικό.
ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΙ. Και η ίδια και ο σύζυγος της. Λυπούμαστε που το λέμε αλλά μοιάζει απίστευτο να γίνεται τέτοιο στήσιμο με τις...ευλογίες της κυβέρνησης και ενός ολόκληρου καναλιού και τελικά όλα να καταρρίπτονται!!!
* Άσχετο;
Για να γίνεις σαλονάτος και να κάνεις «καριέρα» στη δημοσιογραφία, πρέπει σώνει και καλά να είσαι ΚΥΠατζής;
Η ΕΣΗΕΑ βλέπει, ακούει;
Για να γίνεις σαλονάτος και να κάνεις «καριέρα» στη δημοσιογραφία, πρέπει σώνει και καλά να είσαι ΚΥΠατζής;
Η ΕΣΗΕΑ βλέπει, ακούει;
[ σίβυλλα]
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 4:30 μ.μ. - 20/07/2009
Κάμερες και DΝΑ
Του Γρηγόρη Καλφέλη
Κalfelis@law. auth.gr
Σε ένα πρόσφατο βιβλίο του ο καθηγητής Α. Grayling καταδίκαζε το περίφημο επιχείρημα που αθώα εκφέρουν πολλοί απλοί πολίτες. Δηλαδή, «αν δεν έχεις να κρύψεις τίποτε, τότε δεν είναι ανάγκη να φοβάσαι για κανένα πράγμα (the if you have nothing to hide argument)».
Ο Άγγλος διανοούμενος αμφισβητεί τη σαθρή λογική αυτού του λαϊκού επιχειρήματος και λέει- σωστά κατά την άποψή μου- ότι αυτό βασίζεται στην αφελή υπόθεση πως οι κρατικές αρχές που θα αξιολογούν το τεράστιο υλικό- που θα μαζεύεται λ.χ. από τις περίφημες κάμερες παρακολούθησης- θα εκπροσωπούν πάντοτε το «καλό» στον αγώνα εναντίον του «κακού» και πως δεν θα παίζουν διεφθαρμένα παιχνίδια (Α. Grayling, «Liberty in the Αge of Τerror», 2009).
Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει στη ζωή και ιδίως στον τόπο μας, όπου ένα μέρος της Αστυνομίας και πολλές κρίσιμες κρατικές υπηρεσίες είναι ιδιαίτερα κομματικοποιημένες και διεφθαρμένες, όπως έδειξε και το πρόσφατο απεχθές σκάνδαλο των καταδίκων που συνδέονταν παρανόμως με σωφρονιστικούς υπαλλήλους (και πιθανώς και με πολιτικούς, ποιος ξέρει;).
Το ίδιο συναίσθημα ένιωσαν και εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι λόγω της παράνομης εντολής του Μπους για εσωτερική παρακολούθηση, είδαν τα σπίτια τους να ερευνούνται, χωρίς να έχουν καμία σχέση με γενειοφόρους ισλαμιστές τρομοκράτες («Νew Υork Τimes», Spying on Οrdinary Αmericans, 18/1/2006)!
Επομένως, όλοι θέλουμε να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία και την εγκληματικότητα, ιδίως όταν ο φόβος της ανασφάλειας αρχίζει να μας κυριεύει.
Και αυτά τα αναφέρω και για τους αναγνώστες που άσκησαν έντονη κριτική στο προηγούμενο άρθρο μου, το οποίο έλεγε εν ολίγοις ότι ουδείς καταδικάστηκε για το τρομοκρατικό κτύπημα του Ιουλίου του 2005 στο Λονδίνο, παρά τα πέντε εκατομμύρια κάμερες και τις μεγάλες τράπεζες του DΝΑ που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα!
Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά το συντηρητικό- και σοβαρό- περιοδικό «Εconomist», αφού οι μεν τέσσερις ισλαμιστές τρομοκράτες αυτοκτόνησαν, αλλά οι υπόλοιποι δεκαέξι ούτε καν εντοπίστηκαν («Εconomist», Lost among the rubble, 30/4/2009)!
Άρα χρειαζόμαστε κάποια- σταθμισμένης λογικής- μέτρα, με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε μια κυβέρνηση η οποία θα ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας, ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει αφρόνως υποβαθμίσει αυτά τα ζητήματα και είναι παραγωγός σκανδάλων!
Επίσης, τα μέτρα τούτα θα πρέπει να είναι συμβατά με τη δικονομία μας και ιδίως με τη θεμελιώδη αρχή «του προσήκοντος βαθμού των υπονοιών ενοχής», που λέει με απλά λόγια, ότι όσο βαρύτερα ένα δικονομικό μέτρο πλήττει τις ατομικές ελευθερίες κάποιου προσώπου, τόσες περισσότερες ενδείξεις ενοχής θα πρέπει να υφίστανται εναντίον του για τη διάπραξη μιας σοβαρής αξιόποινης πράξης.
Εν όψει όλων αυτών αλλά και των τροπολογιών που υπέβαλε ο υπουργός της Δικαιοσύνης, πιστεύω ότι οι κάμερες θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο στους δημόσιους χώρους (όπως στη Γερμανία) που έχουν a priori αυξημένη επικινδυνότητα (αεροδρόμια, πρεσβείες κ.λπ.).
Η γενικευμένη χρήση αυτών των τεχνολογιών σε όλους τους δρόμους μπορεί να οδηγήσει στην- επικίνδυνη- παρακολούθηση της ομιλίας ή της κίνησης ανθρώπων για τους οποίους δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη υπόνοια για την τέλεση ενός αδικήματος (κάτι που είναι ασύμβατο με τη σημερινή ρύθμιση του άρθρου 253 Α του ΚΠΔ).
Μεγαλύτερο δικονομικό πρόβλημα υπάρχει με τη ρύθμιση για την τράπεζα του DΝΑ, αφού εν τέλει προβλέπεται η δυνατότητα να φυλάσσονται εσαεί τα γενετικά αποτυπώματα ενόχων ακόμη και για σχετικώς ελαφρότερα αδικήματα, και κατά συνέπεια είναι δυνατόν ένας τέτοιος αυτουργός να θεωρείται για όλη του τη ζωή συνήθης ύποπτος όταν γίνονται βάρβαρες τρομοκρατικές πράξεις ή άλλα εγκλήματα!
Ορθότερη σε αυτό το επίπεδο είναι η πρόβλεψη του 200Α του ΚΠΔ, που επιτάσσει τη λήψη του DΝΑ μόνο επί κακουργημάτων!
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα κατά της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας, αλλά δεν πρέπει επιπόλαια να μετατρέψουμε τις ανοικτές δυτικές κοινωνίες σε σιδηρόφρακτα αστυνομικά κράτη!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
Ο Άγγλος διανοούμενος αμφισβητεί τη σαθρή λογική αυτού του λαϊκού επιχειρήματος και λέει- σωστά κατά την άποψή μου- ότι αυτό βασίζεται στην αφελή υπόθεση πως οι κρατικές αρχές που θα αξιολογούν το τεράστιο υλικό- που θα μαζεύεται λ.χ. από τις περίφημες κάμερες παρακολούθησης- θα εκπροσωπούν πάντοτε το «καλό» στον αγώνα εναντίον του «κακού» και πως δεν θα παίζουν διεφθαρμένα παιχνίδια (Α. Grayling, «Liberty in the Αge of Τerror», 2009).
Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει στη ζωή και ιδίως στον τόπο μας, όπου ένα μέρος της Αστυνομίας και πολλές κρίσιμες κρατικές υπηρεσίες είναι ιδιαίτερα κομματικοποιημένες και διεφθαρμένες, όπως έδειξε και το πρόσφατο απεχθές σκάνδαλο των καταδίκων που συνδέονταν παρανόμως με σωφρονιστικούς υπαλλήλους (και πιθανώς και με πολιτικούς, ποιος ξέρει;).
Το ίδιο συναίσθημα ένιωσαν και εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι λόγω της παράνομης εντολής του Μπους για εσωτερική παρακολούθηση, είδαν τα σπίτια τους να ερευνούνται, χωρίς να έχουν καμία σχέση με γενειοφόρους ισλαμιστές τρομοκράτες («Νew Υork Τimes», Spying on Οrdinary Αmericans, 18/1/2006)!
Επομένως, όλοι θέλουμε να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία και την εγκληματικότητα, ιδίως όταν ο φόβος της ανασφάλειας αρχίζει να μας κυριεύει.
Και αυτά τα αναφέρω και για τους αναγνώστες που άσκησαν έντονη κριτική στο προηγούμενο άρθρο μου, το οποίο έλεγε εν ολίγοις ότι ουδείς καταδικάστηκε για το τρομοκρατικό κτύπημα του Ιουλίου του 2005 στο Λονδίνο, παρά τα πέντε εκατομμύρια κάμερες και τις μεγάλες τράπεζες του DΝΑ που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα!
Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά το συντηρητικό- και σοβαρό- περιοδικό «Εconomist», αφού οι μεν τέσσερις ισλαμιστές τρομοκράτες αυτοκτόνησαν, αλλά οι υπόλοιποι δεκαέξι ούτε καν εντοπίστηκαν («Εconomist», Lost among the rubble, 30/4/2009)!
Άρα χρειαζόμαστε κάποια- σταθμισμένης λογικής- μέτρα, με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε μια κυβέρνηση η οποία θα ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας, ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει αφρόνως υποβαθμίσει αυτά τα ζητήματα και είναι παραγωγός σκανδάλων!
Επίσης, τα μέτρα τούτα θα πρέπει να είναι συμβατά με τη δικονομία μας και ιδίως με τη θεμελιώδη αρχή «του προσήκοντος βαθμού των υπονοιών ενοχής», που λέει με απλά λόγια, ότι όσο βαρύτερα ένα δικονομικό μέτρο πλήττει τις ατομικές ελευθερίες κάποιου προσώπου, τόσες περισσότερες ενδείξεις ενοχής θα πρέπει να υφίστανται εναντίον του για τη διάπραξη μιας σοβαρής αξιόποινης πράξης.
Εν όψει όλων αυτών αλλά και των τροπολογιών που υπέβαλε ο υπουργός της Δικαιοσύνης, πιστεύω ότι οι κάμερες θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο στους δημόσιους χώρους (όπως στη Γερμανία) που έχουν a priori αυξημένη επικινδυνότητα (αεροδρόμια, πρεσβείες κ.λπ.).
Η γενικευμένη χρήση αυτών των τεχνολογιών σε όλους τους δρόμους μπορεί να οδηγήσει στην- επικίνδυνη- παρακολούθηση της ομιλίας ή της κίνησης ανθρώπων για τους οποίους δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη υπόνοια για την τέλεση ενός αδικήματος (κάτι που είναι ασύμβατο με τη σημερινή ρύθμιση του άρθρου 253 Α του ΚΠΔ).
Μεγαλύτερο δικονομικό πρόβλημα υπάρχει με τη ρύθμιση για την τράπεζα του DΝΑ, αφού εν τέλει προβλέπεται η δυνατότητα να φυλάσσονται εσαεί τα γενετικά αποτυπώματα ενόχων ακόμη και για σχετικώς ελαφρότερα αδικήματα, και κατά συνέπεια είναι δυνατόν ένας τέτοιος αυτουργός να θεωρείται για όλη του τη ζωή συνήθης ύποπτος όταν γίνονται βάρβαρες τρομοκρατικές πράξεις ή άλλα εγκλήματα!
Ορθότερη σε αυτό το επίπεδο είναι η πρόβλεψη του 200Α του ΚΠΔ, που επιτάσσει τη λήψη του DΝΑ μόνο επί κακουργημάτων!
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα κατά της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας, αλλά δεν πρέπει επιπόλαια να μετατρέψουμε τις ανοικτές δυτικές κοινωνίες σε σιδηρόφρακτα αστυνομικά κράτη!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
[ ΤΑ ΝΕΑ ]
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:39 μ.μ. - 20/07/2009
Ορόσημο
Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου
gpapachristos@dolnet.gr
[ ΤΑ ΝΕΑ ]
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:23 μ.μ. - 20/07/2009
ΔΗΛ. ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ... ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙ ΠΑΣΧΟΥΜΕ !!!...
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:10 μ.μ. - 20/07/2009
ΜΕ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΛΕΜΕ " ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ " !!!...
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:02 μ.μ. - 20/07/2009
Είμαι καθηγητής δουλεύω γκαρσόνι
Δεύτερη η Ελλάδα στην Ευρώπη σε ετεροαπασχόληση
Τέσσερις στους δέκα πτυχιούχους ασκούν άλλο επάγγελμα από το γνωστικό τους αντικείμενο, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στη δεύτερη θέση στην ετεροαπασχόληση στην Ευρώπη.συνέχεια :
Είμαι καθηγητής δουλεύω γκαρσόνι
[ ΤΑ ΝΕΑ ]ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:23 π.μ. - 20/07/2009
[ ΤΑ ΝΕΑ ]
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:23 π.μ. - 20/07/2009
Τα δινει ολα……
Μπαίνει ένας τύπος σε ένα φαρμακείο και ρωτάει τη φαρμακοποιό:
- Για τον πριαπισμό (ασθένεια κατά την οποία το αντρικό μόριο είναι σε μόνιμη στύση) τι δίνετε, δεσποινίς μου;
- Ένα διώροφο στην Κηφισιά και το φαρμακείο που βλέπετε.
- Για τον πριαπισμό (ασθένεια κατά την οποία το αντρικό μόριο είναι σε μόνιμη στύση) τι δίνετε, δεσποινίς μου;
- Ένα διώροφο στην Κηφισιά και το φαρμακείο που βλέπετε.
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 1:24 π.μ. - 20/07/2009
Ασε τα σκάρτα ρε Μπένι και τον παππού στην ησυχία του... δεν είναι αερόσακκος...
Ξεχάστε την εποχή της Ε.Κ.στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μητσοτάκηδες δέν ευδοκιμούν... ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:51 π.μ. - 20/07/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
