28η Οκτωβρίου 2011.
Και ξαφνικά, εκνευρισμός και κροκοδείλια δάκρυα για το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τους εθνικούς αγώνες, την εθνική υπερηφάνεια και για την ίδια τη Δημοκρατία. Καταδίκη του κοινωνικού διχασμού από αυτούς που κομματο-σκυλοκαυγαδίζουν ή σκυλοβρίζονται το απόγευμα στη Βουλή και το βράδυ τα πίνουν μαζί (ή και χώρια, από το εθνικό ταμείο όμως πάντα)
Πού ήταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι όταν .......καταρρακωνόταν κάθε έννοια Συντάγματος
■ στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων - εθνικού πλούτου
■ στην μη εφαρμογή του σκοπού της παιδείας
■ στην εξάρτηση της δικαστικής εξουσίας
■ στην κατ’ εκβιασμό ψήφο των βουλευτών
■ στην ατιμωρησία των υπουργών
■ στις νόθες διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος
και (για να μην πολυλογούμε)
■ σε δεκάδες άλλα σοβαρά θέματα ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ, (για να μην πιάσουμε τους Νόμους και τα Π.Δ. που σε πολλές περιπτώσεις θα έκαναν τους Πελοποννήσιους κοτζαμπάσηδες και τον Οθωμανό σουλτάνο να κοκκινίσουν από ντροπή)
Η στάση των περισσότερων πολιτικών και των μεγαλο-δημοσιογράφων δείχνει το φόβο τους, αλλά κυρίως το αμετανόητό τους και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι «πολίτες», αν θέλουν να ξαναποκτήσουν επί της ουσίας τον τίτλο αυτό:
Πλήρη ανατροπή του διαπλεκόμενου συστήματος που έχει υποκαταστήσει τους θεσμούς και την ηθική στον τόπο αυτό.
Κι αυτό θα επιτευχθεί με μια προϋπόθεση:
Να προσέξουν οι πολίτες τις παγίδες χειραγώγησης - διχασμού - συκοφαντίας του κινήματός τους.
ger
