Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις αποτέλεσε η σύσκεψη στο Υπουργείο οικονομικών όσον αφορά το πώς και ποιος θα πληρώσει το χρέος και τα ελλείμματα.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα πιστεύω μας.
Το χρέος ειδικά στην Ελλάδα είναι πολιτικό.
Το δημιούργησε ο ανήθικος τρόπος συνάντησης των αιτημάτων και των προσφορών Κυβερνώντων και Πολιτών.
Το 1981 πάρα πολλοί από εμάς προτείναμε ένα άλλο κυβερνητικό παράδειγμα και ηθικό πρότυπο.
Για αυτό και δεν γίναμε Νομάρχες, Διοικητές κλπ. Πολύ εύκολο μας ήταν…..
Δεν νομίζω όμως ότι περάσαμε αυτές τις ιδέες ώστε να κατανοήσουν οι πολίτες και ειδικά οι λεγόμενοι δημοκρατικοί ή οι πρώην δημοκρατικοί ότι τους προτείναμε ένα άλλο πρότυπο διακυβέρνησης.
Ίσως το κατάλαβαν τώρα σε κατάσταση πένθους. Η ευφορία της εξουσίας τους καθιστούσε τυφλούς και ωφελιμιστές.
Όμως όπως και να γίνει:
Το δημόσιο χρέος είναι χρέος της χώρας αλλά μεταφράζεται σε κέρδη μιας πολυδιάστατης Κάστας. Αυτή η κάστα πρέπει να πληρώσει.
Όσοι ιδιοποιήθηκαν το δημόσιο χρήμα και τα Ευρωπαϊκά πακέτα.
Αλλού τα Ευρωπαϊκά πακέτα έγιναν υποδομές. Εδώ έγιναν πακέτα τσέπης όπως το σχέδιο Μάρσαλ ονομάσθηκε σχέδιο μάσα.
Μπορεί η αληθινή πολιτική να μην μπορεί να αποκαλύψει την απάτη, την πολιτική ως απάτη γιατί είναι απαγορευμένη αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική γεωγραφία της κάστας όμως είναι ορατή.
Μπορεί να επιβληθεί ένας πολιτικός φόρος.
Επιστροφή ουσιαστικά του δημόσιου χρήματος που ιδιοποιήθηκαν.
Αρχίζοντας από τους πρώην και νυν πρωθυπουργούς έως τις άλλες διακλαδώσεις της κάστας.
Δεν είναι τάξεις είναι κάστα.
Πρώτα απ όλα όμως πρέπει να καταργηθεί η δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων.
Γιατί πέρα απ όλα τα άλλα είναι μη παραγωγικά μορφωτικά και πολιτικά.
Επιβαρύνουν αντί να ελαφρύνουν τον προϋπολογισμό.
Είναι χρεοβόρα κοστίζουν πολύ και εξειδικεύονται στην διανοητική και πολιτική υστέρηση αντί στην παραγωγή ιδεών προγραμμάτων και σχεδίων.
Αντί όμως να καταργηθεί η δημόσια χρηματοδότηση ή να αρνηθούν την είσπραξης της, στις σημερινές συνθήκες τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. προυσέπραξαν τις ετήσιες δόσεις τους έως το 2017.
Τι θα έλεγε άραγε ο γέρος του Μοριά Κολοκοτρώνης ή ο στρατηγός Μακρυγιάννης;
Ίσως σήμερα αναφωνούσαν ταυτόχρονα:
« 200 χρόνια μετά και έχουν τον Τούρκο μέσα τους».
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα πιστεύω μας.
Το χρέος ειδικά στην Ελλάδα είναι πολιτικό.
Το δημιούργησε ο ανήθικος τρόπος συνάντησης των αιτημάτων και των προσφορών Κυβερνώντων και Πολιτών.
Το 1981 πάρα πολλοί από εμάς προτείναμε ένα άλλο κυβερνητικό παράδειγμα και ηθικό πρότυπο.
Για αυτό και δεν γίναμε Νομάρχες, Διοικητές κλπ. Πολύ εύκολο μας ήταν…..
Δεν νομίζω όμως ότι περάσαμε αυτές τις ιδέες ώστε να κατανοήσουν οι πολίτες και ειδικά οι λεγόμενοι δημοκρατικοί ή οι πρώην δημοκρατικοί ότι τους προτείναμε ένα άλλο πρότυπο διακυβέρνησης.
Ίσως το κατάλαβαν τώρα σε κατάσταση πένθους. Η ευφορία της εξουσίας τους καθιστούσε τυφλούς και ωφελιμιστές.
Όμως όπως και να γίνει:
Το δημόσιο χρέος είναι χρέος της χώρας αλλά μεταφράζεται σε κέρδη μιας πολυδιάστατης Κάστας. Αυτή η κάστα πρέπει να πληρώσει.
Όσοι ιδιοποιήθηκαν το δημόσιο χρήμα και τα Ευρωπαϊκά πακέτα.
Αλλού τα Ευρωπαϊκά πακέτα έγιναν υποδομές. Εδώ έγιναν πακέτα τσέπης όπως το σχέδιο Μάρσαλ ονομάσθηκε σχέδιο μάσα.
Μπορεί η αληθινή πολιτική να μην μπορεί να αποκαλύψει την απάτη, την πολιτική ως απάτη γιατί είναι απαγορευμένη αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική γεωγραφία της κάστας όμως είναι ορατή.
Μπορεί να επιβληθεί ένας πολιτικός φόρος.
Επιστροφή ουσιαστικά του δημόσιου χρήματος που ιδιοποιήθηκαν.
Αρχίζοντας από τους πρώην και νυν πρωθυπουργούς έως τις άλλες διακλαδώσεις της κάστας.
Δεν είναι τάξεις είναι κάστα.
Πρώτα απ όλα όμως πρέπει να καταργηθεί η δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων.
Γιατί πέρα απ όλα τα άλλα είναι μη παραγωγικά μορφωτικά και πολιτικά.
Επιβαρύνουν αντί να ελαφρύνουν τον προϋπολογισμό.
Είναι χρεοβόρα κοστίζουν πολύ και εξειδικεύονται στην διανοητική και πολιτική υστέρηση αντί στην παραγωγή ιδεών προγραμμάτων και σχεδίων.
Αντί όμως να καταργηθεί η δημόσια χρηματοδότηση ή να αρνηθούν την είσπραξης της, στις σημερινές συνθήκες τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. προυσέπραξαν τις ετήσιες δόσεις τους έως το 2017.
Τι θα έλεγε άραγε ο γέρος του Μοριά Κολοκοτρώνης ή ο στρατηγός Μακρυγιάννης;
Ίσως σήμερα αναφωνούσαν ταυτόχρονα:
« 200 χρόνια μετά και έχουν τον Τούρκο μέσα τους».
