ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:00 μ.μ. - 12/06/2009
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
σχολιασμός της επικαιρότητας | 12/06/09
1. Οκτώ μέτρα για μία σύγχρονη και αποτελεσματική πολιτική μετανάστευσης
Από τη χθεσινή δήλωση-παρέμβαση του Γ. Παπανδρέου. Περισσότερα...
2. Το ανέκδοτο της ημέρας. «Μειώθηκαν δραστικά οι παράνομοι μετανάστες»
Έτσι έλεγαν στον «απολογισμό» του κυβερνητικού τους έργου πριν από τις εκλογές του 2007! Διαβάστε εδώ («Σύγχρονο κράτος, πιο κοντά στους πολίτες», σελ. 4, σημείο 197) τι έγραφαν για τη «σύγχρονη πολιτική μετανάστευσης» που εφάρμοζαν! Και τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα αποτελέσματά της. Περισσότερα...
3. Οικονομία
Η αγορά βυθίζεται στην κρίση, η κυβέρνηση ασχολείται με τον... Καρατζαφέρη.
Τα στοιχεία που αποδεικνύουν το μέγεθος της αποτυχίας τους. Περισσότερα...
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 7:59 μ.μ. - 12/06/2009
Δεν πήραν τίποτε χαμπάρι οι "ψευτοαριστεροί"...
Οργίζεται σήμερα ο φίλος Γ. Κρόγιας (βλ. εδώ) γιατί μερικοί, είτε ηθελημμένα είτε λόγω άγνοιας, συνεχίζουν να επιμένουν ότι το Πασόκ ... δήθεν τώρα (που ΞΑΝΑΕΔΩΣΕ στη δημοσιότητα εν περιλήψει τα σημεία του προγράμματος για τη μετανάστευση, βλ. εδώ) θυμήθηκε το μεταναστευτικό ζήτημα και τους παράνομους μετανάστες στη χώρα μας, εξομοιώνοντας το Κίνημα με τη ΝΔ και την κωλοπιλάλα που έπιασε τώρα τον Καραμανλή, μετά από 5 έτη απραξίας...
***
Και δικαιολογημένα αγανακτεί ο Κρόγιας, αφού παραθέτει τις προτάσεις του Πασόκ από το pasok.gr, που αποδεικνύουν ότι το Κίνημα εγκαίρως είχε καταθέσει την πολιτική του επί του θέματος αυτού, που η κυβέρνηση το ανακάλυψε ξαφνικά, υπό το φόβο του ΛΑ.Ο.Σ. (βλ. εδώ).
***
Και σκέφτομαι: άντε, κάποια γαλάζια "παπαγαλάκια" και κάποιοι προβοκάτορες να μην κάνουν τον κόπο να ψάξουν στο διαδίκτυο τί έχει προτείνει ο Γιώργος σε ΑΝΥΠΟΠΤΟ χρόνο για τους μετανάστες. ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΥΝ και κάποιοι ... δήθεν αριστεροί και ... δήθεν προοδευτικοί δημοσιογράφοι? Επιτρέπεται?
***
Μετά σκέφτομαι ότι απλώς είναι "βαμμένοι" Συνασπιστές, που, οι καημένοι, δεν μπόρεσαν ακόμη να χωνέψουν το γεγονός ότι ο Τσίπρας δεν κατόρθωσε να γίνει Παπανδρέου στη θέση του Παπανδρέου και ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβε τη θέση του Πασόκ!
***
Τα παραπάνω ισχύουν για τον στάζοντα χολή δημοσιογράφο της "Ελευθεροτυπίας" Γιάννη Τριάντη, ο οποίος, στη σημερινή επιφυλλίδα του με τίτλο "Επί Τάπητος", αναφέρει με περισσή κακία αλλά και συνειδητό ψεύδος (όπως προαπέδειξε ο Κρόγιας):
***
"Καλώς τα παιδιά της Ιπποκράτους. Που ανακάλυψαν τώρα (σχόλιο: ΤΩΡΑ???? Στραβομάρα έχετε αγαπητέ "έγκυρε" δημοσιογράφε?) ότι η Ελλάδα είναι «ξέφραγο αμπέλι» και ότι κάτι πρέπει να γίνει στο θέμα της μετανάστευσης. Κανένα πρόγραμμα, κανένα σχέδιο, καμμία γόνιμη συγκροτημένη πρόταση (ψέλλιζε χθες στο «Μέγκα» ο Χρυσοχοΐδης, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει καίρια ερωτήματα)".
από aratepylas
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 7:33 μ.μ. - 12/06/2009
Μετά τα μηνύματα των Ευρωεκλογών…
… καταφθάνουν και άλλες επιστολές απόσυρσης από την πολιτική !!!
κλικ για μεγένθυση
από ΤΟ ΓΡΕΚΙ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 7:21 μ.μ. - 12/06/2009
MΕΤΑ ΤΟΝ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Του Γιάννη ΠαπαγιάννηΤο παλαιό υπόλοιπο Αττικής το γνωρίζω πολύ καλά. Από το 1974 όταν είχε πρωτοεκλεγεί βουλευτής...
σε νεαρή ηλικία ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου (μέχρι το 1989 που πήρε μόνος του την απόφαση αν και βουλευτής να αποχωρήσει από την πολιτική). Επιτυχημένος Πολιτικός Μηχανικός στον ιδιωτικό τομέα, αριστούχος του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου από αγροτική και πολύ φτωχή οικογένεια κεντρώων καταβολών, τον έπεισε οΚωνσταντίνος Καραμανλής να κατέβει υποψήφιος σε μια εκλογική περιφέρεια που εκείνη την περίοδο έβγαζε 6 συνολικά βουλευτές. Σήμερα η Περιφέρεια Αττικής έχει γιγαντωθεί εκλέγοντας 12 βουλευτές. Η διαφορά εκείνης της περιόδου από την σημερινή είναι πολύ μεγάλη. Οι βουλευτές εκείνης της περιόδου έφυγαν από την ζωή φτωχότεροι. Οι περισσότεροι πέθαναν σε μεσοαστικά διαμερίσματα περιοχών του κέντρου, χωρίς καμία περιουσία, διότι την είχαν σκορπίσει στην πολιτική. Τότε δεν υπήρχαν σπόνσορες. Ούτε φυσικά λαμόγια. Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων σέβονταν το δημόσιο χρήμα. Δεν προκαλούσαν. Κανένας δεν έφτιαξε βίλα όπως έκανε ο Ρουσόπουλος. Δεν έφτιαξε κανείς, γιατί δεν είχαν τα χρήματα να την φτιάξουν αλλά και γιατί ουδείς από εκείνους τους πολιτικούς είχαν νοοτροπία νεόπλουτων παραγόντων που θησαύρισαν με τα χρήματα άλλων. Οι πολιτικοί εκείνης της περιόδου έφυγαν από την ζωή αλλά έμεινε ως παρακαταθήκη η εντιμότητα και το όνομά τους. Ο Ρουσόπουλος, φεύγει από την πολιτική μέσα στο χρήμα και την χλιδή. Φεύγει όμως ταπεινωμένος. Χωρίς καμία υστεροφημία και το κυριότερο, χωρίς να έχει εκλεγεί ποτέ με σταυρό προτίμησης. Ήταν πάντοτε δοτός στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Μαζί με το τέλος του Ρουσόπουλου έρχεται και το τέλος του Καραμανλή. Αυτός του έδωσε εξουσίες και αυτός τον ανήγαγε σε κορυφαίο πολιτικό παράγοντα της χώρας. Πλησιάζει η ώρα για να πληρώσει την ζημιά που προκάλεσε στον τόπο...
σε νεαρή ηλικία ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου (μέχρι το 1989 που πήρε μόνος του την απόφαση αν και βουλευτής να αποχωρήσει από την πολιτική). Επιτυχημένος Πολιτικός Μηχανικός στον ιδιωτικό τομέα, αριστούχος του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου από αγροτική και πολύ φτωχή οικογένεια κεντρώων καταβολών, τον έπεισε οΚωνσταντίνος Καραμανλής να κατέβει υποψήφιος σε μια εκλογική περιφέρεια που εκείνη την περίοδο έβγαζε 6 συνολικά βουλευτές. Σήμερα η Περιφέρεια Αττικής έχει γιγαντωθεί εκλέγοντας 12 βουλευτές. Η διαφορά εκείνης της περιόδου από την σημερινή είναι πολύ μεγάλη. Οι βουλευτές εκείνης της περιόδου έφυγαν από την ζωή φτωχότεροι. Οι περισσότεροι πέθαναν σε μεσοαστικά διαμερίσματα περιοχών του κέντρου, χωρίς καμία περιουσία, διότι την είχαν σκορπίσει στην πολιτική. Τότε δεν υπήρχαν σπόνσορες. Ούτε φυσικά λαμόγια. Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων σέβονταν το δημόσιο χρήμα. Δεν προκαλούσαν. Κανένας δεν έφτιαξε βίλα όπως έκανε ο Ρουσόπουλος. Δεν έφτιαξε κανείς, γιατί δεν είχαν τα χρήματα να την φτιάξουν αλλά και γιατί ουδείς από εκείνους τους πολιτικούς είχαν νοοτροπία νεόπλουτων παραγόντων που θησαύρισαν με τα χρήματα άλλων. Οι πολιτικοί εκείνης της περιόδου έφυγαν από την ζωή αλλά έμεινε ως παρακαταθήκη η εντιμότητα και το όνομά τους. Ο Ρουσόπουλος, φεύγει από την πολιτική μέσα στο χρήμα και την χλιδή. Φεύγει όμως ταπεινωμένος. Χωρίς καμία υστεροφημία και το κυριότερο, χωρίς να έχει εκλεγεί ποτέ με σταυρό προτίμησης. Ήταν πάντοτε δοτός στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Μαζί με το τέλος του Ρουσόπουλου έρχεται και το τέλος του Καραμανλή. Αυτός του έδωσε εξουσίες και αυτός τον ανήγαγε σε κορυφαίο πολιτικό παράγοντα της χώρας. Πλησιάζει η ώρα για να πληρώσει την ζημιά που προκάλεσε στον τόπο...
από pressmme
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 7:05 μ.μ. - 12/06/2009
Απέτυχαν οι παπαγάλοι. Παραιτήθηκε ο Ριρής...
Ο Ριρής "έφτυσε" το Καραμανλικό σύστημα και φεύγει με "ψηλά το κεφάλι".
Βλέποντας πως τα παπαγαλάκια δεν τα βγάζουν πέρα στην αποστολή τους να αντιστρέψουν το σε βάρος του κλίμα, αποφάσισε να κάνει ηρωική έξοδο με επιστολή παραίτηση που έστειλε στο πρωθυπουργό.
Ο Ριρής δι' αυτού του τρόπου, κατάφερε για μια ακόμη φορά, να πλήξει τον Καραμανλή που φάνηκε όχι μόνο κουρασμένος, αλλά και δειλός.
Γιατί την κίνηση αυτή της αποκοπής του Ρουσόπουλου έπρεπε να την είχε κάνει ο ίδιος, κι όχι να του δώσει το δικαίωμα να παίζει αυτό το θλιβερό θέατρο...
Βλέποντας πως τα παπαγαλάκια δεν τα βγάζουν πέρα στην αποστολή τους να αντιστρέψουν το σε βάρος του κλίμα, αποφάσισε να κάνει ηρωική έξοδο με επιστολή παραίτηση που έστειλε στο πρωθυπουργό.
Ο Ριρής δι' αυτού του τρόπου, κατάφερε για μια ακόμη φορά, να πλήξει τον Καραμανλή που φάνηκε όχι μόνο κουρασμένος, αλλά και δειλός.
Γιατί την κίνηση αυτή της αποκοπής του Ρουσόπουλου έπρεπε να την είχε κάνει ο ίδιος, κι όχι να του δώσει το δικαίωμα να παίζει αυτό το θλιβερό θέατρο...
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 6:44 μ.μ. - 12/06/2009
Κι ομως! Υπαρχει ενας υποπτος για το σκανδαλο SIEMENS που δεν απεδρασε ακομη!
κλικ για μεγένθυση
από ΑΣΗΜΩΝΗΣ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 3:28 μ.μ. - 12/06/2009
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ
Του Αντώνη Καρκαγιάννη(από την Καθημερινή)
Αν η πολιτική έχει πολλά κοινά σημεία με τη θεατρική παράσταση τότε ο Λίβυος ηγέτης, οΜοαμάρ Καντάφι είναι μεγάλος και ταλαντούχος πρωταγωνιστής. Οχι μόνο τώρα που η διεθνής του θέση είναι αισθητά βελτιωμένη και το διεθνές κοινό τον παρακολουθεί με καλύτερη διάθεση. Αλλά και παλαιότερα, όταν μόνος του αποτελούσε το «στρατόπεδο του κακού» και κάθε επαφή μαζί του θεωρούνταν θανάσιμο αμάρτημα. Θυμηθείτε την αιφνίδια (αν θυμάμαι καλά και μυστική) συνάντησή του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν στην Αθήνα. Παραβλέπω την πολιτική βαρύτητα εκείνης της συνάντησης (πιθανότατα δεν είχε καμιά) για να σας θυμίσω τη θεατρικότατη είσοδο στη σκηνή του «καταραμένου» Αφρικανού ηγέτη με την εντυπωσιακή μπέρτα, το αγέρωχο ύφος και την πολυπληθή προσωπική του φρουρά. Πιστεύω ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο, ότι όλα τα είχε μελετήσει από πριν και ότι με όλα κάτι ήθελε να πει. Οχι ίσως ότι δεν σας έχω ανάγκη (γιατί τότε τους είχε), αλλά περισσότερο ότι «εγώ έρχομαι από άλλο πολιτισμό και πρέπει να με προσέξετε».
Η προχθεσινή εικόνα υποδοχής στο αεροδρόμιο της Ρώμης είναι περισσότερο σαφής και εύγλωττη. Επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη χώρα, την Ιταλία, της οποίας η Λιβύη υπήρξε άλλοτε αποικία. Φορούσε στρατιωτική στολή δυτικού τύπου που θύμιζε τη στολή του Χαλέ Σελασιέ, ενός άλλου Αφρικανού ηγέτη του Μεσοπολέμου, του βασιλιά της Αβυσσηνίας, που τόσο σθεναρά αντιστάθηκε στην επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της χώρας του. Με αυτό το θεατρικό «τρυκ» θέλησε ίσως να χλευάσει τη θεατρικότητα με την οποία ο Μπενίτο Μουσολίνι παρίστανε τότε τη «μεγάλη δύναμη» στη Μεσόγειο και στην Αφρική, στα ίχνη της... Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πιθανότατα και για να υπενθυμίσει στον σημερινό Ιταλό πρωθυπουργό, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πόσο εφήμερος και ποιο τραγικό τέλος είχε εκείνος ο ιταλικός αποικιακός φαμφαρονισμός.
Ομως, το κεντρικό σημείο στην εμφάνιση του Αφρικανού ηγέτη ήταν η καδραρισμένη φωτογραφία που κρέμασε στο δεξιό μέρος του στήθους του απέναντι ακριβώς από τα πολλά παράσημα που συγκέντρωσε στα αριστερά. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία απεικόνιζε σιδηροδέσμιο έναν ήρωα της Λιβύης περιστοιχισμένο από αλαζόνες Ιταλούς αξιωματούχους. Είχε αντισταθεί στους Ιταλούς κατακτητές και απ’ ό,τι τώρα μαθαίνουμε είχε ταλαιπωρήσει και γελοιοποιήσει μεγαλόσχημους στρατηγούς του φασιστικού καθεστώτος. Η «εκτέλεση» δεν είναι η κατάλληλη λέξη, γιατί προϋποθέτει απόφαση νομίμου δικαστηρίου. Απλώς τον συνέλαβαν και τον δολοφόνησαν.
Αυτό κι αν ήταν «καρφί»! Ο Ιταλός πρωθυπουργός που υπέστη το μαρτύριο αυτής της τελετής, ίσως έζησε την πρώτη στιγμή της ζωής του, που στο πρόσωπό του αποτυπώθηκε η σοβαρότητα. Στην αναμνηστική φωτογραφία της υποδοχής είναι σαν να σκέφτεται: «Τούτος ο ημιβάρβαρος της Αφρικής δεν σηκώνει καλαμπούρια». Αλλωστε, η ισχυρή και ευημερούσα (όσο γίνεται) Ιταλία, είχε πολλά να συζητήσει (και να ζητήσει) με τον ηγέτη της Λιβύης, της πρώην ιταλικής αποικίας.
Θυμήθηκα κάτι που διάβασα παλαιότερα. Η Δύση δεν καταλαβαίνει τον Καντάφι, τη θεατρικότητά του και την εξωφρενική του εμφάνιση ή την επιμονή του να στήνει σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που επισκέπτεται τη σκηνή των νομάδων της ερήμου. Και δεν μπορεί να τον καταλάβει. Οχι τόσο γιατί ανήκει σε άλλο πολιτισμό, αλλά γιατί με τις εκκεντρικότητές του, κατά τη γνώμη μου τόσο μελετημένες, θέλει να υπενθυμίσει αθλιότητες του δικού μας πολιτισμού.
Η προχθεσινή εικόνα υποδοχής στο αεροδρόμιο της Ρώμης είναι περισσότερο σαφής και εύγλωττη. Επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη χώρα, την Ιταλία, της οποίας η Λιβύη υπήρξε άλλοτε αποικία. Φορούσε στρατιωτική στολή δυτικού τύπου που θύμιζε τη στολή του Χαλέ Σελασιέ, ενός άλλου Αφρικανού ηγέτη του Μεσοπολέμου, του βασιλιά της Αβυσσηνίας, που τόσο σθεναρά αντιστάθηκε στην επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της χώρας του. Με αυτό το θεατρικό «τρυκ» θέλησε ίσως να χλευάσει τη θεατρικότητα με την οποία ο Μπενίτο Μουσολίνι παρίστανε τότε τη «μεγάλη δύναμη» στη Μεσόγειο και στην Αφρική, στα ίχνη της... Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πιθανότατα και για να υπενθυμίσει στον σημερινό Ιταλό πρωθυπουργό, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πόσο εφήμερος και ποιο τραγικό τέλος είχε εκείνος ο ιταλικός αποικιακός φαμφαρονισμός.
Ομως, το κεντρικό σημείο στην εμφάνιση του Αφρικανού ηγέτη ήταν η καδραρισμένη φωτογραφία που κρέμασε στο δεξιό μέρος του στήθους του απέναντι ακριβώς από τα πολλά παράσημα που συγκέντρωσε στα αριστερά. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία απεικόνιζε σιδηροδέσμιο έναν ήρωα της Λιβύης περιστοιχισμένο από αλαζόνες Ιταλούς αξιωματούχους. Είχε αντισταθεί στους Ιταλούς κατακτητές και απ’ ό,τι τώρα μαθαίνουμε είχε ταλαιπωρήσει και γελοιοποιήσει μεγαλόσχημους στρατηγούς του φασιστικού καθεστώτος. Η «εκτέλεση» δεν είναι η κατάλληλη λέξη, γιατί προϋποθέτει απόφαση νομίμου δικαστηρίου. Απλώς τον συνέλαβαν και τον δολοφόνησαν.
Αυτό κι αν ήταν «καρφί»! Ο Ιταλός πρωθυπουργός που υπέστη το μαρτύριο αυτής της τελετής, ίσως έζησε την πρώτη στιγμή της ζωής του, που στο πρόσωπό του αποτυπώθηκε η σοβαρότητα. Στην αναμνηστική φωτογραφία της υποδοχής είναι σαν να σκέφτεται: «Τούτος ο ημιβάρβαρος της Αφρικής δεν σηκώνει καλαμπούρια». Αλλωστε, η ισχυρή και ευημερούσα (όσο γίνεται) Ιταλία, είχε πολλά να συζητήσει (και να ζητήσει) με τον ηγέτη της Λιβύης, της πρώην ιταλικής αποικίας.
Θυμήθηκα κάτι που διάβασα παλαιότερα. Η Δύση δεν καταλαβαίνει τον Καντάφι, τη θεατρικότητά του και την εξωφρενική του εμφάνιση ή την επιμονή του να στήνει σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που επισκέπτεται τη σκηνή των νομάδων της ερήμου. Και δεν μπορεί να τον καταλάβει. Οχι τόσο γιατί ανήκει σε άλλο πολιτισμό, αλλά γιατί με τις εκκεντρικότητές του, κατά τη γνώμη μου τόσο μελετημένες, θέλει να υπενθυμίσει αθλιότητες του δικού μας πολιτισμού.
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 1:41 μ.μ. - 12/06/2009
Καθρέφτες
Του Δημήτρη Μητρόπουλου
mhtro@dolnet.gr
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΤΗΝ αποφράδα 7η Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε σαν τα πολύ στενά μπλουζάκια που φοράει ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που το θέαμα δεν είναι εξίσου ωραίο. Μέσα σε δεκαπέντε μήνες το κόμμα Αλέξη και Αλέκου πήγε από ποσοστά που άγγιζαν το 20% σε νούμερο κάτω από το αποτέλεσμα των βουλευτικών του 2007.
ΦΥΣΙΚΑ, Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε την αποχή. Όχι του Αλαβάνου, που μην τον είδατε στην Κουμουνδούρου την Κυριακή το βράδυ. Αλλά των οπαδών του. Αν είσαι μικρό κόμμα κι έχεις συσπείρωση 50%, βρίσκεις τις κάλπες άδειες από ψηφοδέλτια. Ακόμη χειρότερα: η αποχή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν την αποχή των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Οι δεύτεροι ψήφισαν με τα πόδια, ενοχλημένοι από την τροπή της διακυβέρνησης Καραμανλή. Οι απόντες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ όμως υποτίθεται πως θα έδιναν μαχητικό μήνυμα καταψήφισης της Ν.Δ. Πώς έγινε και χάθηκαν στη διαδρομή;
ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΑΝ. Τους έχασε η Κουμουνδούρου. Η πολιτική σεζόν Τσίπρα- Αλαβάνου ήταν καταστροφική. Στο Βατοπέδιο επέμεναν να τα βάζουν και με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ήταν σαφές πως το ψαχνό του σκανδάλου ήταν Ν.Δ. Τον Δεκέμβριο, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία στην Αλέκα να τον ταυτίσει με τους κουκουλοφόρους. Στο ίδιο τροπάρι κι ο Καρατζαφέρης σε λογική «λέγε- λέγε» κάτι μένει.
ΑΣΤΟΧΟΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ και στην οικονομία, όπου τα περί κατάργησης του Συμφώνου Σταθερότητας ήταν χωρίς αντίκρυσμα- εκτός αν στόχος είναι να γίνει Βουλγαρία η Ελλάδα. Όλα αυτά, ενώ ο Αλέξης δεν μπόρεσε να συνθέσει στα εσωκομματικά, με αποτέλεσμα να βαθαίνει το ρήγμα με τους Ανανεωτές, και ο Αλέκος άρχισε να εμφανίζει ξανά αρχηγικές συμπεριφορές. Η αιμορραγία φάνηκε πρώτα στις δημοσκοπήσεις. Ο Τσίπρας δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος αρχηγός που προτίμησε να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Η Κουμουνδούρου επέμενε ότι στους ψηφοφόρους 18-24 ετών ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπεροπλία.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ η δυναμική της προεκλογικής περιόδου έβγαλε όλες τις αδυναμίες στη φόρα. Οι 18-24 ετών πήγαν για μπάνιο κι ο Αλέκος στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Όσο για τον Αλέξη, αυτός έμεινε να βλέπει στον καθρέφτη του το 4,7%.
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:53 π.μ. - 12/06/2009
ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΕΣ.
ΤΟΥ ΠΆΝΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΎ
κλικ για μεγένθυση
από www.ethnos.gr
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:38 π.μ. - 12/06/2009
Αδράνεια και απραξία
ΕΘΝΟΣ Γ Ν Ω Μ Η
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ πέντε χρόνια διακυβέρνησης και μία εκλογική ήττα για να δεήσουν ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του να ασχοληθούν με το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης και τις παρενέργειές του. Και εύλογο είναι να διερωτάται κανείς για ποιο λόγο πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, οι οποίες πομπωδώς ανακοινώνεται ότι λαμβάνονται ήδη από τον πρωθυπουργό στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν είχαν ληφθεί όλο αυτό το διάστημα.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι απλή: αποδείχθηκαν κατώτεροι των υποχρεώσεών τους όσοι όφειλαν να το έχουν αναδείξει σε θέμα άμεσης προτεραιότητας. Και κυρίως υπεύθυνη γι αυτό είναι η υπουργός Εξωτερικών, μια και δική της αρμοδιότητα ήταν να προβεί στους κατάλληλους σχεδιασμούς και στις ανάλογες πρωτοβουλίες και προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και προς την Τουρκία, αφού μέσω αυτής διακινείται προς τη χώρα μας σχεδόν το σύνολο των λαθρομεταναστών.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ, άλλωστε, να καταβάλει και ιδιαίτερες προσπάθειες η Ντόρα Μπακογιάννη. Επανειλημμένως και σε ανώτατο επίπεδο είχε τεθεί το θέμα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με κύριο αίτημα να αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση ότι η προστασία των συνόρων μας αποτελεί και δική της υποχρέωση και άρα να συμβάλει οικονομικά για την καλύτερη δυνατή οργάνωση της φύλαξής τους.
ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ αυτού υπήρχε υπογεγραμμένη από την Τουρκία η συμφωνία για επαναπροώθηση των προερχόμενων από τις ακτές της λαθρομεταναστών, της οποίας την αυστηρή εφαρμογή δεν επιδίωξε να επιβάλει η υπουργός Εξωτερικών, συνδέοντάς την άμεσα με το θέμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
ΤΗΝ ΗΔΗ ασκούμενη πολιτική θα αρκούσε να ακολουθήσει η Ντόρα Μπακογιάννη. Αλλά να την ακολουθήσει με επιμονή και συνέπεια, επαναφέροντας με κάθε ευκαιρία το θέμα στα Συμβούλια των υπουργών Εξωτερικών και υπογραμμίζοντας την τουρκική ασυνέπεια. Ηταν μια τακτική η οποία θα έπρεπε να αποτελεί μονόδρομο τόσο για την εξωτερική μας πολιτική όσο και για την ίδια, αλλά, για λόγους που εκείνη γνωρίζει, εγκαταλείφθηκε.
ΚΑΙ ΤΗΝ ίδια τύχη θα εξακολουθούσε να έχει, αν δεν είχε μεσολαβήσει η εκλογική ήττα.
από www.ethnos.gr
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:30 π.μ. - 12/06/2009
Το πρόβλημα της αποχής
Τώρα που πέρασαν μερικές μέρες, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε μερικά πράγματα για την αποχή. Και να τα πούμε ήρεμα, όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται κι αγνοώντας διάφορες μεγαλόστομες σαχλαμάρες που έχουν ακουστεί, όπως για παράδειγμα ότι το 47% των ψηφοφόρων δεν προσήλθε στις κάλπες ή ότι σχεδόν ο ένας στους δύο αποδοκίμασε το πολιτικό σύστημα.Οτι υπάρχει κι ένα τμήμα των ψηφοφόρων που κινήθηκε μ αυτή τη λογική είναι αναμφισβήτητο. Πόσο μεγάλο είναι, όμως, το τμήμα αυτό δεν το ξέρουμε. Δεν ξέρουμε, για παράδειγμα, πόσοι από τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους θα έπρεπε να είχαν διαγραφεί προ πολλού. Δεν ξέρουμε ακόμη πόσοι είναι εκείνοι που για διάφορους λόγους απέχουν συστηματικά πια από την πολιτική ζωή. Και δεν είναι δυνατό να υπολογίσουμε πόσοι επέλεξαν το τριήμερο, θεωρώντας ότι δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν ψηφίσουν στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση, χωρίς όμως να θέλουν να στείλουν μηνύματα σε κάποιον.
Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κι αυτοί που πραγματικά επέλεξαν την αποχή ως πολιτική στάση. Και δεν έχει σημασία πόσοι είναι, αφού, άλλωστε, δεν είναι δυνατό να υπολογισθούν με σχετική, έστω, ακρίβεια. Σημασία έχει ότι υπάρχουν. Και άρα συνθέτουν ένα φαινόμενο το οποίο θα πρέπει σοβαρά να λάβουν υπόψη τους και ν αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα κόμματα, αλλά και όσοι μετέχουμε στο σύστημα της ενημέρωσης και της επικοινωνίας. Το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι ν αποφύγουμε την εύκολη λύση της καπηλείας, όπως δυστυχώς συμβαίνει από ορισμένους.
Αντίθετα εκείνο που συστηματικά θα πρέπει να επισημαίνεται είναι πως η συγκεκριμένη επιλογή έχει πολλές παρενέργειες, εκτός από μία: την αποδοκιμασία του πολιτικού κόσμου, επειδή δεν στέκεται στο ύψος του. Η ψήφος μπορεί να εκφράσει με πολλούς τρόπους αυτή την αντίδραση. Αντίθετα, η αποχή λειτουργεί τελικά υπέρ εκείνων που θέλει να τιμωρήσει.
Για να το πούμε πιο απλά, η απόφαση κάποιου να τιμωρήσει τους πολιτικούς και τα κόμματα απέχοντας από τις εκλογές θυμίζει τον απατημένο σύζυγο, ο οποίος για να τιμωρήσει τη γυναίκα του κόβει τα γεννητικά του όργανα.
Ερρίκος Μπαρτζινίπουλος
bartzinopoulos@hotmail.com
από www.ethnos.gr
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 11:17 π.μ. - 12/06/2009
Σε ποιούς κλείνει το μάτι ο Καρατζαφέρης???
«Απευθύνω ανοικτή πρόσκληση στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι νιώθουν την καταστροφή να έρχεται και εκτιμούν ότι δεν θα εκλεγούν στις επόμενες εκλογές, να ενταχθούν στις τάξεις του ΛΑΟΣ», είπε. Αυτή τη δήλωση έκανε προχθές ο Πρόεδρος του ΛΑ.ΟΣ προς τους δυσαρεστημένους βουλευτές της Ν.Δ.από trelokouneli
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 10:25 π.μ. - 12/06/2009
Μικροπολιτικός από ΤΑ ΝΕΑ
Θόδωρος Πάγκαλος :
(ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ)
«Εγώ δεν μπορώ να καταδικάσω σοβαρά τον κ. Καρατζαφέρη γιατί έχει πλάκα, έχει μεγάλη πλάκα, είναι κουτοπόνηρος, είναι και όλη του η εμφάνιση έτσι, είναι λίγο μπούλης».
«Εγώ δεν μπορώ να καταδικάσω σοβαρά τον κ. Καρατζαφέρη γιατί έχει πλάκα, έχει μεγάλη πλάκα, είναι κουτοπόνηρος, είναι και όλη του η εμφάνιση έτσι, είναι λίγο μπούλης».
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 9:13 π.μ. - 12/06/2009
«Μόρφωση και δουλειά»
Του πατέρα
Αντώνιου Παπανικολάου
Η εύκολη αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών- το οποίο κανείς δεν αμφισβητεί ότι έχει πάρει τεράστιες πλέον διαστάσεις- είναι η ρατσιστική. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε μια χώρα μεταναστών. Άρα, λοιπόν, δεν μπορούμε να κρατάμε αυτή τη στάση. Είναι πολύ δύσκολο να προτείνει κάποιος λύσεις. Το έργο της Κιβωτού όση ανακούφιση και αν προσφέρει στους μετανάστες είναι μικρό μπρο στά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες που όλοι γνωρίζουμε. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι η ανάγκη να ενταχθούν οι άνθρωποι αυτοί στον κοινωνικό ιστό. Και το κλειδί για να γίνει είναι να τους προσφέρουμε μόρφωση και δουλειά.
Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου είναι δημιουργός της Κιβωτού.
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 9:03 π.μ. - 12/06/2009
Μέρες που είναι...
Ένα ζευγάρι φοιτητών, με 400 ευρώ στην τσέπη τους και σε περίοδο εξετάσεων πήγαν κάπου να περάσουν καλά και να διαβάσουν.
Βρίσκουν ένα ξενοδοχείο και πιάνουν ένα δωμάτιο, πιστεύοντας ότι με τα 400 ευρώ για πέντε μέρες θα περνούσαν καλά. Τελειώνουν οι μέρες και πάει το αγόρι να πληρώσει και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- “Τι οφείλουμε κύριε;”
- “600 ευρώ”, απαντάει ο υπάλληλος.
- “Τι λέτε κύριε, γιατί τόσα;”
- “Γιατί το ξενοδοχείο είναι με πισίνα.”
- “Μα εμείς δεν πήγαμε στην πισίνα.”
- “Ας πηγαίνατε, η πισίνα εδώ ήταν και έχει και τένις.”
- “Μα εμείς δεν παίξαμε.”
- “Έχει και disco.”
- “Μα δεν πήγαμε ούτε στην disco.”
- “Ας πηγαίνατε, εδώ ήταν όλα.”
- “Ωραία”, λέει το αγόρι, “πάρε τα 400 ευρώ.”
- “Και τα άλλα 200″, λέει ο υπάλληλος.
- “200 ευρώ είναι που πήγες εσύ με την κοπέλα μου.”
- “Τι λέτε κύριε, εγώ δεν πήγα.”
- “Ας πηγαίνατε, η κοπέλα μου στο δωμάτιο που μας δώσατε ήταν.”
Βρίσκουν ένα ξενοδοχείο και πιάνουν ένα δωμάτιο, πιστεύοντας ότι με τα 400 ευρώ για πέντε μέρες θα περνούσαν καλά. Τελειώνουν οι μέρες και πάει το αγόρι να πληρώσει και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- “Τι οφείλουμε κύριε;”
- “600 ευρώ”, απαντάει ο υπάλληλος.
- “Τι λέτε κύριε, γιατί τόσα;”
- “Γιατί το ξενοδοχείο είναι με πισίνα.”
- “Μα εμείς δεν πήγαμε στην πισίνα.”
- “Ας πηγαίνατε, η πισίνα εδώ ήταν και έχει και τένις.”
- “Μα εμείς δεν παίξαμε.”
- “Έχει και disco.”
- “Μα δεν πήγαμε ούτε στην disco.”
- “Ας πηγαίνατε, εδώ ήταν όλα.”
- “Ωραία”, λέει το αγόρι, “πάρε τα 400 ευρώ.”
- “Και τα άλλα 200″, λέει ο υπάλληλος.
- “200 ευρώ είναι που πήγες εσύ με την κοπέλα μου.”
- “Τι λέτε κύριε, εγώ δεν πήγα.”
- “Ας πηγαίνατε, η κοπέλα μου στο δωμάτιο που μας δώσατε ήταν.”
από ΑΣΗΜΩΝΗΣ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:41 π.μ. - 12/06/2009
Παλιο αλλα πολυ καλο!!!!
Παντρεύτηκε ένας στο χωριό, και μόλις πήγε τη γυναίκα του στο σπίτι, της είπε:
- Γυναίκα, ότι θέλεις κάνε, αλλά μακριά από το στάβλο με το μεγάλο μαύρο άλογο, γιατί είναι άγριο κι επικίνδυνο!
Ζήσανε 1-2 χρόνια καλά, ξεχάστηκε μια μέρα η φουκαριάρα η γυναίκα, μπήκε στο στάβλο, τρώει μια κλωτσιά από το άλογο, και έμεινε στον τόπο.
Έγινε η κηδεία, δεχόταν συλλυπητήρια ο σύζυγος, μόνο που ο παπάς του χωριού παρατήρησε ότι, κάθε φορά που τον πλησίαζε γυναίκα να τον συλλυπηθεί, κουνούσε ο σύζυγος το κεφάλι προς τα κάτω, και κάθε φορά που τον πλησίαζε άντρας το κουνούσε προς τα πάνω. Δεν είπε τίποτα βέβαια, τέτοιες ώρες, αλλά την περιέργεια την είχε.
Πέρασε λίγος καιρός, ξαναπαντρεύτηκε ο άνθρωπος, πάλι τα ίδια και με την καινούργια του γυναίκα, “πρόσεχε της είπε, μακριά απ’ το στάβλο με το μαύρο άλογο”. Και που το είπε, τί κατάφερε; Ένα χρόνο μετά ξανάγινε το κακό! Μπήκε κι αυτή στο στάβλο, μια δυνατή κλωτσιά και πάλι το άλογο, πάει στα θυμαράκια κι ετούτη!
Καινούργια κηδεία, ξανά συλλυπητήρια, μα και πάλι ο παπάς πρόσεξε την ίδια περίεργη συμπεριφορά από τον χήρο, να κουνάει καταφατικά το κεφάλι στις γυναίκες που τον συλλυπούνταν και αρνητικά στους άντρες.
Δεν άντεξε και λίγο μετά, τον πήρε παραπέρα και τον ρώτησε. Τι να σου πω παπά μου, του απάντησε ο λυπημένος. Με πλησίαζαν οι γυναίκες και μου έλεγαν “ζωή σε λόγου σου” κι εγώ έγνεφα “ευχαριστώ”. Οι άντρες με ρώταγαν “το πουλάς το άλογο;” κι εγώ έγνεφα “όχι”!
- Γυναίκα, ότι θέλεις κάνε, αλλά μακριά από το στάβλο με το μεγάλο μαύρο άλογο, γιατί είναι άγριο κι επικίνδυνο!
Ζήσανε 1-2 χρόνια καλά, ξεχάστηκε μια μέρα η φουκαριάρα η γυναίκα, μπήκε στο στάβλο, τρώει μια κλωτσιά από το άλογο, και έμεινε στον τόπο.
Έγινε η κηδεία, δεχόταν συλλυπητήρια ο σύζυγος, μόνο που ο παπάς του χωριού παρατήρησε ότι, κάθε φορά που τον πλησίαζε γυναίκα να τον συλλυπηθεί, κουνούσε ο σύζυγος το κεφάλι προς τα κάτω, και κάθε φορά που τον πλησίαζε άντρας το κουνούσε προς τα πάνω. Δεν είπε τίποτα βέβαια, τέτοιες ώρες, αλλά την περιέργεια την είχε.
Πέρασε λίγος καιρός, ξαναπαντρεύτηκε ο άνθρωπος, πάλι τα ίδια και με την καινούργια του γυναίκα, “πρόσεχε της είπε, μακριά απ’ το στάβλο με το μαύρο άλογο”. Και που το είπε, τί κατάφερε; Ένα χρόνο μετά ξανάγινε το κακό! Μπήκε κι αυτή στο στάβλο, μια δυνατή κλωτσιά και πάλι το άλογο, πάει στα θυμαράκια κι ετούτη!
Καινούργια κηδεία, ξανά συλλυπητήρια, μα και πάλι ο παπάς πρόσεξε την ίδια περίεργη συμπεριφορά από τον χήρο, να κουνάει καταφατικά το κεφάλι στις γυναίκες που τον συλλυπούνταν και αρνητικά στους άντρες.
Δεν άντεξε και λίγο μετά, τον πήρε παραπέρα και τον ρώτησε. Τι να σου πω παπά μου, του απάντησε ο λυπημένος. Με πλησίαζαν οι γυναίκες και μου έλεγαν “ζωή σε λόγου σου” κι εγώ έγνεφα “ευχαριστώ”. Οι άντρες με ρώταγαν “το πουλάς το άλογο;” κι εγώ έγνεφα “όχι”!
από ΑΣΗΜΩΝΗΣ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 12:19 π.μ. - 12/06/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
