Εγώ εγώ, εγώ εγώ εγώ. Εγώ! Εκατομμύρια εγώ .. Απολύτως!..

Υπάρχουν περιπτώσεις που η κριτική, αλλά και η σάτιρα σηκώνουν τα χέρια ψηλά! Και τα πόδια!

 Άλλες φορές λιπόθυμες και ξέπνοες απ' τα γέλια, ..κι άλλες φορές για να φασκελώσουν χειροπόδαρα τα επουράνια, ..που στέκουν ακόμη, και δεν κατακρημνίζονται στο κεφάλι μας όπως κι η παρέα του Αστερίξ φοβότανε, με όσα ............ άκουγε !!!!

Μια τέτοια μαγική σκηνή ήταν και προχθές το βράδυ όταν εν τη ρύμη του λόγου, το γνωστό δηλαδή παραλήρημά του, η Αυτού Χυδαιότης δήλωσε ότι ο πρώτος που έδιωξε την τρόϊκα ήταν αυτός!

Παραδέχτηκε βέβαια ότι μετά την διώξανε κι άλλοι, ή θα την διώξουν στο μέλλον, αλλά όχι με την επιτυχία που αυτός το έκανε!

     Freeze ο παρουσιαστής-δημοσιογράφος-εκδότης-''όπου φυσάει ο άνεμος πάω'',

   ..freeze το στούντιο,

     freeze το πανελλήνιο, παραλίγο να γίνουμε συλλήβδην ο Frozen Planet!

Ο υπαίτιος του νόμου περί (αν)ευθυνότητας των υπουργών, ο ΑΠΟΛΥΤΩΣ  υπεύθυνος για το χαράτσι στα ακίνητα στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ..ο καρπαζοεισπράκτορας του Γιούνκερ , η παραδουλεύτρα των μνημονίων και του υπηρέτη τους τσικ-λεβέντη Ψευταρά, ..ο άνθρωπος που κέρδισε την εκτός κάγκελου παράταση του βίου του στηρίζοντας την χειρότερη κυβέρνηση δωσίλογων από καταβολής του ελληνικού κράτους, όντας φρικτός δωσίλογος και ο ίδιος, ..αυτοπλασσάρεται τώρα ως απηνής διώκτης της τρόϊκας και αντίθετος των μνημονίων!

     Πώς αλλιώς όμως θα μπορούσε να ικανοποιήσει το ανίατα άρρωστο ''ΕΓΩ'' του;

     Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι στον πολιτικό χάρτη της χώρας, χωρίς το υπερτραφές και υπέρβαρο ''ΕΓΩ'' του να πετιέται τσουπ! ως πορδή εκκωφαντική και δύσοσμη;

     Στο ψυχιατρείο αδέλφια  μου, στο ψυχιατρείο!..

     Ρε τί αντέξαμε τόσα χρόνια!

     Ρε δεν θ' απαλλαγούμε ποτέ απ' τις φάτσες τους;

     Και μερικοί του φιλάνε και το χέρι!

     Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα!.. σου λέω  Άβυσσος !!!!

                                                                                                                 ger

Υπουργός Παιδείας: Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν

Η διδακτική σχέση

Αριστείδης Μπαλτάς

Τούτον τον καιρό οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα. Διαθεσιμότητες, απολύσεις, μειώσεις, ελλείμματα, ψευδο-αξιολογήσεις, γραφειοκρατική ασφυξία, το άγχος να καλυφθεί η περιβόητη διδακτέα ύλη. Και μαζί ο καθημερινός αγώνας στην τάξη. Μέσα στη διδακτική σχέση και για τη διδακτική σχέση. Όπου αρχίζουν όλα.

Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση, το χρώμα και τους κυματισμούς της φωνής, το βλέμμα, το χαμόγελο, την έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος ολόκληρου. Η κιμωλία και ο πίνακας είναι οργανική επέκταση των παραπάνω. Ακόμη κι αν -ή επειδή- είναι κακής ποιότητας και λερώνουν. Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν.

Η διδακτική σχέση είναι σχέση διακινδύνευσης και σχέση αναγνώρισης. Σχέση αμοιβαίας ενθάρρυνσης και αμοιβαίας κριτικής. Σχέση ευθύνης. Εκεί η αυτενέργεια αρθρώνεται με σεβασμό. Και, ως σχέση, ασκεί, δηλαδή διδάσκει έμπρακτα, αυτόν τον σεβασμό. Αυτό και μόνον αυτό είναι το περιεχόμενο της αναγκαίας πειθαρχίας.

Θεμελιώδες αιτούμενο της διδακτικής σχέσης είναι να διαλύει φόβους και αναστολές απέναντι στη γνώση. Να καθιστά την τάξη τόπο ελεύθερης διατύπωσης της απορίας, γιατί η απορία είναι δύναμη και τα παιδιά ξέρουν πάντα περισσότερα απ’ ό,τι αφήνουν να φανεί. Και ταυτόχρονα να καθιστά τον μόχθο που οδηγεί στη γνώση αγαπητό, την ίδια τη γνώση απολαυστική. Με βάση την απαράβατη αρχή ότι όποιος έχει μάθει να μιλάει μπορεί να μάθει οτιδήποτε. Εφόσον ενδιαφέρεται. Δηλαδή, αν ο δάσκαλος τον πείσει έμπρακτα και διά του παραδείγματος να αφεθεί στη σαγήνη της γνώσης και των δρόμων που οδηγούν σ’ εκείνη.

Στόχος της διδακτικής σχέσης είναι να αναδεικνύει τις κλίσεις (πάντα υπάρχουν) και να καλλιεργεί τα ταλέντα (πάντα στον πληθυντικό) που κάθε μαθητής και μαθήτρια διαθέτει, ίσως ανεπίγνωστα. Για τον καθένα χωριστά, αλλά και για όλους μαζί. Συν-λογικά. Να τονώνει και να εδραιώνει αυτοπεποίθηση. Με αιδώ και περίσκεψη. Χωρίς αλαζονεία. Ώστε διδάσκοντες και διδασκόμενοι να ανακαλύπτουν από κοινού κλίσεις και να συνενώνουν ταλέντα.

Τα παραπάνω κατανοούνται εύκολα από δασκάλους και μαθητές. Γιατί απορρέουν άμεσα από τον ίδιο τον διδακτικό μόχθο. Αλλά είναι δύσκολα στην εφαρμογή. Γιατί η διδακτική σχέση εμπλέκεται με μύρια έξωθεν επιβαλλόμενα εμπόδια. Που αποσκοπούν, σχεδόν από πρόθεση, να αποστερήσουν τη διδακτική σχέση από τη σάρκα της. Προς όφελος μιας στεγνής και τελικά αδυσώπητης γραφειοκρατίας που εξυπηρετεί αυτόματα τους εξαρχής ευνοημένους από το εκπαιδευτικό σύστημα.

Παρά τα λογής εμπόδια, δεν μας επιτρέπεται να αμελούμε ή να υποβαθμίζουμε το μέτωπο της διδακτικής σχέσης. Γιατί από εκεί αρχίζουν όλα. Οφείλουμε να αναλάβουμε τις πρωτοβουλίες που ονειρευόμαστε, εκεί όπου βρισκόμαστε και όπως μπορούμε να τις οργανώσουμε. Διευρύνοντας κάθε στιγμή μέσα στην τάξη και γύρω από την τάξη τα όρια του εφικτού. Χωρίς να περιμένουμε. Γιατί η διδακτική σχέση είναι υπόθεση της κοινωνίας. Όχι μιας κυβέρνησης. Ούτε καν μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Όσο δεν αναλαμβάνουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, τόσο παραμένουμε έρμαια της τρέχουσας μοίρας μας. Αφού το μέλλον αρχίζει πάντα από τη διδακτική σχέση. Και από σήμερα.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΩΝΕΨΩ ..

«Το Γιούρογκρουπ και ο Πρόεδρός του ο Ολλανδός είναι οι εικόνες που με βασανίζουν. Πέρασα τόσα και τόσα γιατί η Μοίρα με γέννησε Έλληνα που πρέπει να υπομένει τα καπρίτσια των ισχυρών, να σκύβει το κεφάλι και να μάθει ακόμα και να τους αγαπά! Αυτόν όμως τον Ολλανδό με τα γυαλάκια ποτέ μου δεν μπόρεσα να χωνέψω, αν και μικρός έπινα γάλα Nestle», γράφει ο κ. Θεοδωράκης.

«Ήρθε λοιπόν φουριόζος με την έπαρση του Αφεντικού, για να τραβήξει τα αυτιά των άτακτων υπηκόων μιας φυλής για γέλια και για κλάματα που σήκωσε κεφάλι ξεχνώντας πως είναι αποπαίδι της Ευρώπης, του Γιούρογκρουπ και του Προέδρου του κυρίου Γερουν Νταϊσελμπλουμ», προσθέτει.

«Και τότε συνέβη ένα θαύμα, σαν κι αυτά τα ξεχασμένα στα βάθη της μνήμης μου. Δύο εκπρόσωποι αυτού του Λαού της β΄ κατηγορίας, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης, με σπάνια ψυχραιμία και ευγένεια, τον τύλιξαν μέσα σε δυο φωτεινά και ωραία ΟΧΙ, που τον κεραυνοβόλησαν, σε σημείο που να ξεχάσει την ευγενική του καταγωγή του Άρχοντα Ευρωπαίου και να μην ξέρει πώς και από πού να φύγει», σημειώνει ακόμη.

«Εδώ, στο σημείο αυτό, τα ξεχνάμε όλα. Ξαναγινόμαστε Ωραίοι Έλληνες. Και ψηλώνουμε κι εμείς. Πώς και γιατί έγινε και πού θα οδηγήσει, είναι λεπτομέρειες για τον Έλληνα που έζησε και επέζησε με τα Σύμβολα. Και θεωρώ μικρόψυχο το να μετράμε κουκιά σε μια στιγμή εθνικής αναλαμπής», καταλήγει.

Ο Τσίπρας από την Κυψέλη σε μονοκατοικία στο Παλαιό Ψυχικό;

Μάθαμε σήμερα από σάιτ και μπλογκ ότι ο νέος πρωθυπουργός μετακομίζει από την Κυψέλη στο παλαιό Ψυχικό...

Η είδηση είναι προφανώς αναληθής κακοήθης και σκόπιμα διοχετευμένη.

Στη φωτογραφία, για να μη χαλάσουμε το χατίρι των ευφάνταστων ρεπόρτερ, βλέπετε την πολυκατοικία της Κυψέλης που μεταφέρθηκε μαγικά σε πιο χλιδάτη γειτονιά...

Τη σήκωσαν μάλιστα  δυο Puma και την κάθησαν στο σημείο που βλέπετε.

Μεγάλη η χάρη σου Αλέξη.....

Αποδείχθηκε ότι ήσασταν κατώτερος των περιστάσεων κ Σαμαρά

Ο τύπος : Δεν παρέδωσε ο Σαμαράς στον Τσίπρα. 

Θα κάνει με τον Βενιζέλο και τη ΔΑΠ κυβέρνηση του βουνού στην Αράχωβα.....

Τι είπε πάλι το νεοφιλελεύθερο μόρφωμα "το Ποτάμι" ;!

Σε απόλυτη σύγχυση το νεοφιλελεύθερο μόρφωμα Ποτάμι, το «αγαπημένο» κόμμα του Mega και λοιπών εκδοτικών καταστημάτων. 
 Θεωρούσαν αυτοί οι μνημονιακοί απολίτικοι ότι θα έμπαιναν στη νέα κυβέρνηση για να «εκβιάζουν» με τις γραμμές της Τρόικας και της ντόπιας ολιγαρχίας. 
Ευτυχώς η είσοδος των Ανεξάρτητων Ελλήνων στη Βουλή ακύρωσε τις φιλοδοξίες του «Πρωταγωνιστή» να επιβάλλει την αντιλαϊκή ατζέντα του.
Σε κατάσταση αμόκ τα στελέχη του νεοφιλελεύθερου μορφώματος διαρρέουν ότι δεν θα δείξουν «…ανοχή, ούτε στήριξη πρόκειται να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ», όσο είναι στην κυβέρνηση οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, έπειτα από την ανακοίνωση της συνεργασίας Τσίπρα – Καμμένου. 
Και γελάει ο κόσμος όλος, ποιος τους ζήτησε το ένα ή το άλλο, όταν συνεχώς και σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασίας με τα… Ποτάμια.

Το κόμμα των σκληρών σημιτικών, των ορφανών της τέως ΔΗΜΑΡ και των νεοφιλελεύθερων της Δράσης απέτυχε να «κρατήσει» τη νέα κυβέρνηση όμηρο του.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΦΘΑΣΕ !!!

Το σύνθημα  «ή εμείς ή αυτοί»  αφορά πλέον όλη την Ευρώπη. 

Από αυτή την άποψη η ιστορική ευκαιρία μιας αποφασιστικής νίκης της Αριστεράς στην Ελλάδα  σημαδεύει την αρχή του τέλους μιας «εποχής στην κόλαση». Η προοπτική της νίκης αποτελεί όπως θα  έλεγε ο Ερνστ Μπλοχ συγκεκριμένη ουτοπία, δηλαδή μια υπαρκτή ιστορική δυνατότητα και ταυτόχρονα τον τόπο μιας αναγεννημένης, βαθιάς ελπίδας.

Είναι ένα όνειρο προς τα εμπρός !

Συνδέεται οργανικά με τις υπαρκτές τάσεις και δυναμικές που δρουν στο παρόν και μεσολαβεί διαλεκτικά  με αυτό που προτίθεται να υπερβεί.

Τίποτα πιο δυνατό από μια ιδέα και μια ανάγκη που έχουν ωριμάσει. 

Το μέλλον ξεκινάει τώρα !