Αποχαιρετισμός…

Από τον Αντιμόνιο

Ο Γιώργος Μαρινάκης ήταν στη Κατοχή στην "Ένωση Ελλήνων Πρωταθλητών" με τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Μάντικα, τον Σύλλα κι΄άλλους αθλητές, που τους έδιναν λίγη νερο-φασολάδα και λούπινα, για να μη πεθάνουν από την πείνα... Πρωταθλητής Ελλάδας στο τριπλούν μετά την απελευθέρωση, έπαιζε βόλευ με τον Κάρολο Παπούλια και τον Πουλακίδα στον Εθνικό Γ.Σ.,στο Μετς, εκεί που παιδιά με πάνινα παπούτσια ανδρώθηκαν και έγινα πρωταθλητές, βαλκανιονίκες, ολυμπιονίκες, χρήσιμα μέλη της κοινωνίας, όπως ο ακαδημαικός Αντώνης Κουνάδης, φαινόμενο τότε στη δισκοβολία, πρόεδρος σήμερα του συλλόγου.
Ο Γιώργος, σύντροφος της μεγάλης μας Άννας Συνοδινού για παραπάνω από 50 χρόνια, ήταν της σχολής Θεοδωράκη-Χατζιδάκι-Γαβρά-Αρβελέρ, που ξεκίνησαν ως αγωνιστές, δεν άντεξαν όμως...
τους επαγγελματίες συνδικαλιστικοπατέρες και απελευθερώθηκαν από τσιτάτα και μπροσούρες, αλλά παρέμειναν ανθρωπιστές.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που αγαπούσε και εκτιμούσε τόσο την Αννούλα που την έκανε βουλευτή και υπουργό, όσο και τον ίδιο, έλεγε μακάρι τέτοιοι αριστεροί να επανδρώνουν όλα τα κόμματα...
Γιώργο, τι άλλο να σου πω, χαιρετισμούς στο Γιαταγάνα, στο Τρουλινό, στο Πουλακίδα, στο Στρατάκο, στο Σίλλη, στο Μάντικα και στο Στέλιο Κυριακίδη, που πεινασμένος και κάτισχνος από την Κατοχή, οι γιατροί του απαγόρεψαν να τρέξει, αλλά αυτός επέμενε και όχι μόνο έτρεξε αλλά και κέρδισε στον διεθνή Μαραθώνιο της Βοστόνης το 1946...
Και σαν υστερόγραφο,
Γιώργο, γιατί να σου στείλει στεφάνι η αθλητική ομοσπονδία, μπορεί να ντρέπεται γιατί εσείς τότε, κερδίζατε -αν και πεινασμένοι- χωρίς ντόπες...

ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 9:06 μ.μ. - 11/4/2009