Xωρίς περιττά λόγια μέρα πούναι...

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.

Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ` όνειρο σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

Ποτέ δε λές η μοίρα

πως σε αδίκησε,
μα μόνο η ίστορία
αλλιώς σου μίλησε.

Σκυφτός στα καφενεία,
στούς δρόμους σκεφτικός,
μα χθές μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.

Τίποτα δεν πάει χαμένο...

Μ. Ρασούλης - Μ. Λοϊζος

ΜΠΟΣΤΑΝΙ -  3:56 π.μ. - 1/5/2009