Κάθε χρόνο τούτη τη μέρα, θέλω να γράψω κάτι για εκείνες τις μέρες που συγκλόνισαν τα εφηβικά μου χρόνια.
Σκέφτομαι όμως τους παρείσακτους κι ανώνυμους συναγωνιστές, που προδοθήκανε τα όνειρά τους, χωρίς όμως ποτέ να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους (όπως κι εγώ, και φυσικά δεν περιμένουμε τίποτα μα τίποτα προσωπικά)... και σιωπώ.
Νακος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου