ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΦΑΣΟΥΛΗΣ «Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, τα φάγανε όλοι μαζί»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης διαφωνεί, διορθώνει, θλίβεται, εκνευρίζεται και καταγγέλλει τους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής
ΑΡΝΕΙΤΑΙ να δει τον εαυτό του «με τα μάτια των πολιτικών», θλίβεται από τα «μικροκομματικά αλισβερίσια», εκνευρίζεται που «όποτε μας βολεύει είμαστε εντός νόμου, όποτε μας βολεύει εκτός», διαφωνεί με το «όλοι μαζί τα φάγαμε». «Όλοι μαζί τα φάγανε» διορθώνει ο ηθοποιός- σκηνοθέτης Σταμάτης Φασουλής και, επιμένοντας στην αλήθεια του θεάτρου, καταγγέλλει τους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής για τον κακό τρόπο με τον οποίο παίζουν τους ρόλους τους: τον «δυσκίνητο» Γιώργο Παπανδρέου, το «μουγκό» Κώστα Καραμανλή, την «επικίνδυνη» Αλέκα Παπαρήγα...

- Συγκρίνουν συχνά τους πολιτικούς με τους ηθοποιούς...
«Κακώς. Δεν έχουν σχέση. Άλλο υποκριτής, άλλο ηθοποιός. Αν και δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για πολιτική».
- Δεν την παρακολουθείτε; «Τα ρετάλια της πλέον. Κυρίως λόγω θεάτρου, για να πιάσω τον σφυγμό του κοινού. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τον τρόπο με τον οποίο γίνεται. Είναι πεπαλαιωμένος. Επιπλέον, οι πολιτικοί μας, είναι εμφανές, δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μιλάω για καλούς, κακούς, ψεύτες, κλέφτες, αγίους ή δολοφόνους, μιλάω για ανθρώπους που δεν είναι αποτελεσματικοί. Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση για να την αντιμετωπίζουμε μικροκομματικά».
- Αναφέρεστε σε συγκεκριμένα φαινόμενα; «Δεν μπορώ, π.χ., την αντιπολίτευση του Σαμαρά... Που θα πάει τον Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο και στην Εξεταστική Επιτροπή για το μνημόνιο. Κουραφέξαλα. Έτσι όπως το είπε και ο ευφραδής Πάγκαλος: “Αυτό είναι αρλούμπα!”. Ωραία λέξη, έχει κάτι το εξωτικό, του πάει του Σαμαρά. Που όπως και οι άλλοι δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αρχίζουν λοιπόν ένα μικροκομματικό αλισβερίσι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση... Όπως αυτό με τις δημοτικές εκλογές».
- Εννοείτε ότι για άλλη μία φορά αποκτούν σαφή κομματική ταυτότητα;
«Δεν μπορούμε να μιλάμε για μη κομματικές εκλογές όταν σκοτώνονται για το ποιος θα εξαγοράσει ποιον για να έχει περισσότερες ψήφους! Και μας το λένε φάτσα φόρα: “Εμείς υποστηρίζουμε τον δικό μας άνθρωπο”. Δεν υπάρχει καν υποκρισία, όλα γίνονται φανερά».
- Ποιος φταίει; «Όλοι μας»,όπως ακούγεται τον τελευταίο καιρό;
«Φταίει ο καθένας μόνος του. Καθένας που έχει σταματήσει να δίνει λογαριασμό στον εαυτό του. Παλιά το κάναμε έστω για το τι θα πει ο καφενές. Υπήρχε ένα κατ΄ επίφαση φιλότιμο. Σήμερα...».
- Μας εκπαίδευσαν να γίνουμε έτσι ή ήταν το γονίδιο; Έχουμε, δηλαδή, τον πολιτικό που μας αξίζει ή ο πολιτικός μάς φέρνει στα μέτρα του;
«Νομίζω και τα δύο. Τι μας αξίζει;. Θα σας μιλήσω για την περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου, γιατί αυτόν έχουμε σήμερα. Τον παρακολουθούσα στα ρεπορτάζ για τις επισκέψεις του στο εξωτερικό και μου άρεσε. Έβλεπα έναν άνθρωπο που σε κάνει να αισθάνεσαι υπερήφανος. Που η εικόνα του έξω είναι πολύ πιο καλή από την εικόνα του εδώ. Τον σέβονται περισσότερο από ό,τι εμείς. Και ο ίδιος είναι ευφραδής, ευθύβολος, ευγενής. Είναι από ένα επίπεδο και πάνω. Αυτό από τη μία μεριά...».
- Υπάρχει και η άλλη;
«Δυστυχώς. Διακρίνω μια τεράστια αδυναμία να καταλάβει το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο είναι πρόβλημα συνείδησης. Δεν μπορεί να το κατανοήσει. Ίσως επειδή ο πατέρας του εκτός από τα καλά πράγματα του άφησε και πολλά κακά. Αυτό το “δεν έχω να δώσω λογαριασμό σε κανέναν” είναι μεταπασοκική κατάσταση. Μετααυριανισμός. Ο Ανδρέας τα πρώτα χρόνια έκανε σημαντικές αλλαγές, αλλά άφησε και το Ντάτσουν να έρθει στην εξουσία με τέτοια φόρα που σμπαράλιασε τα πάντα! Επιπλέον δεν κοίταξε την Παιδεία. Από τότε που η κλασική παιδεία μπήκε στα συρτάρια νομίζω ότι τελειώσαμε. Διαλέξαμε έναν επώδυνο θάνατο». - Χωρίς ελπίδα; «Μπορεί τα παιδιά μέσα από το “άλαλο” (αλλά και πολυτάλαντο) του Ιnternet να βρουν κάτι και να φέρουν, μετά το μπάχαλο, μια ποιοτική αλλαγή. Το ελπίζω. Έτσι κι αλλιώς, αν ανατρέξουμε στην Ιστορία, θα δούμε ότι η Ελλάδα όποτε επανέρχεται στη δράση προχωράει με μεγάλες ταχύτητες».
- Τώρα, στην εποχή του «όλοι μαζί τα φάγαμε»,μπορούμε να αναπτύξουμε ταχύτητες που θα μας πάνε μπροστά;
«Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Τα φάγανε όλοι μαζί. Όσο για το αν μπορούμε να αναπτύξουμε ταχύτητες... Θα επιστρέψω στον Πρωθυπουργό: έξω λάμπει, μέσα είναι πολύ δυσκίνητος. Δεν καταλαβαίνω το εύστροφο του εξωτερικού και το “τα ζώα μου αργά” του εσωτερικού... Το έχει όλη η κυβέρνηση. Δεν τη θεωρώ κακή, αλλά είναι δυσκίνητη. Έναν χρόνο για να βρει διευθυντή στην ΕΡΤ; Έλεος!».
- Θεωρείτε ότι παλιά τα πράγματα γίνονταν πιο γρήγορα;
«Γίνονταν πιο γρήγορα επειδή το λάδωμα ήταν σε έξαρση. Παράνομο και νόμιμο. Τώρα γίνονται προσπάθειες να περιοριστεί. Αν και για εμένα τρία είναι κυρίως τα προβλήματα: Το ότι κόπηκε ο ομφάλιος λώρος με την ιστορία μας- δεν αναφέρομαι στον μεγαλοϊδεατισμό και στην αρχαιολαγνεία αλλά στην ιστορία της γλώσσας, του φωτός μας. Το ότι δεν λογοδοτούμε στον εαυτό μας. Και τέλος, επιμένω, η κατάργηση της κλασικής παιδείας».
Ποιους υπουργούς συμπαθείτε;
- «Εγώ συμπαθώ και αντιπαθητικούς ανθρώπους...
Μου αρέσει να ακούω να μιλάει ο Βενιζέλος. Μου αρέσει το χιούμορ του Πάγκαλου, αν και μερικές φορές είναι προβοκατόρικο. Θαυμάζω τη μεθοδικότητα του Παπακωνσταντίνου, είναι απίστευτο, ένας άνθρωπος να έχει πάρει τόσο πολλά μέτρα εναντίον του λαού και η δημόσια εικόνα του να μην έχει την ανάλογη φθορά. Μου αρέσει ο τρόπος που δουλεύει ο Λοβέρδος».
- Τη ΝΔ ως αντιπολίτευση πώς τη βλέπετε;
«Δεν τη βλέπω. Ούτε την ακούω. Η σιωπή του Καραμανλή είναι ντροπή για τη χώρα. Αν λέμε ότι το ΠαΣοΚ είναι δύσκαμπτο και ενίοτε αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων, οι άλλοι είναι για τα σίδερα. Τι περιμένεις από ένα κόμμα όπου οι δύο εκ των τριών υποψηφίων αρχηγών του είχαν φύγει και είχαν κάνει άλλα κόμματα, τα οποία είχαν αποτύχει παταγωδώς. Αυτό δεν δείχνει έλλειψη ιστορικής συνείδησης; Και ποιον ψήφισαν τελικά; Τον... “Πόλαν”, αυτόν που τα είχε κάνει χειρότερα! Το κακό είναι ότι αυτό επεκτείνεται και στο σπίτι μας: βλέπουμε, πλέον, και στην οικογένειά μας μια ΝΔ που ξεχνάει τον μπαμπά, τον παππού, τον θείο, οποιονδήποτε έχει προσφέρει, και τα φτιάχνει με τον γκόμενο της νύφης».
- Μέσα σε όλα θεωρείτε ότι η Αριστερά...
«... η Αριστερά δεν είναι μέσα σε όλα, είναι εντελώς έξω από όλα. Ο Συνασπισμός έγινε... Πληνασπισμός. Όσο για τη συμπαθέστατη Παπαρήγα, είναι στα όρια του πολύ επικίνδυνου. Λέω συμπαθέστατη, γιατί από τα 400 ευρώ που έμαθα από το “πόθεν έσχες” ότι έχει στην τράπεζα κατάλαβα: τελικά ό,τι κάνει το κάνει με πίστη. Αυτό είναι το άγριο. Κλαίει για το γκρέμισμα του Τείχους του Βερολίνου, θέλει πάλι τον Στάλιν, και δεν θέλει το “Σεμίραμις” να αδειάσει τους τουρίστες στον Πειραιά, από μεγάλη πίστη. Φοράει τα Crocks της και... τσιμέντο να γίνει. Θυμήθηκα τώρα και τους λεβέντες του ΠΑΜΕ που έκλειναν τα λιμάνια... Αυτό δεν είναι πολιτική, είναι τραμπουκισμός. Υπάρχουν νόμοι που καλώς ή κακώς έχουν ψηφιστεί. Οι διαφωνούντες ας αλλάξουν την κυβέρνηση για να αλλάξουν τον νόμο. Δεν μπορεί όλοι να απαιτούν να είναι παράνομοι όταν θεωρούν ότι θίγονται. Όπως οι διαφωνούντες με την απαγόρευση του καπνίσματος που επιμένουν να κάνουν του κεφαλιού τους. Είναι σουρεαλιστικό: Στην Ελλάδα όποτε μας βολεύει είμαστε εντός νόμου και όποτε μας βολεύει εκτός!».

- Εσείς πώς σκέφτεστε να απαντήσετε στην περιρρέουσα κατάσταση ως ψηφοφόρος; «Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου με τα μάτια των πολιτικών. Άκου ψηφοφόρος! Δεν θα τους κάνω τη χάρη, δεν είμαι ψηφοφόρος. Είμαι ένας άνθρωπος ελεύθερος που θα αποφασίσω ποιον θέλω να ψηφίσω και αν θέλω να ψηφίσω. Να μη με βλέπουν ως ψηφοφόρο, γιατί γίνομαι επιθετικός... Θυμάμαι, είχα βρεθεί σε ένα πάνελ, στην τηλεόραση, πριν από κάποιες εκλογές. Στο διάλειμμα, λέει ο ένας στον άλλον, ένας δεξιός και ένας πασόκος ήταν, “εσύ πόσους λες ότι έβαλα στο μαντρί τώρα”; Έφυγα. Έχοντας επιβεβαιώσει ότι με αντιμετωπίζουν σαν πρόβατο».

- Για τις δημοτικές εκλογές, ποια η γνώμη σας για τον νυν (και εκ νέου υποψήφιο) δήμαρχο Αθηναίων, τον Νικήτα Κακλαμάνη;

«Αυτό, που έκοψε τις νεραντζιές από τους δρόμους επειδή λέρωναν και είχαν αρρώστιες, είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις βιαιότερες πράξεις που έχουν γίνει με θύμα την πόλη».