Ετσι είναι η ζωή; Μόνο για τους μάγκες;

«Δύο πτυχία, μεταπτυχιακό, τρεις γλώσσες για 640 ευρώ;»
Αυτήν την ερώτηση έχουμε ακούσει και διαβάσει χιλιάδες φορές. Με στενοχωρεί αφάνταστα η λογική της. Τα 640 ευρώ είναι μία ντροπή που αγγίζει τα όρια του πρόστυχου, όχι μόνο για τον πτυχιούχο αλλά για τον άνθρωπο. Δεν έχω περισσότερα δάκρυα για τα διδακτορικά και τα master από όσα έχω για την μάνα μου (δεν είναι στη ζωή πλέον) που ήταν του δημοτικού ούτε και απο τον αδελφό μου (επίσης μη ευρισκόμενο στη ζωή) διπλωματούχο Μηχανολόγο Ηλεκτρολογο ΕΜΠ.
Αν πήρες τρία πτυχία για να χωρίζεις έτσι τους ανθρώπους, καλά θα κάνεις να τα επιστρέψεις...
Οι όποιες –δίκαιες βέβαια- διεκδικήσεις σου, στην ουσία εξουδετερώνονται αυτόματα από αυτήν την διάκριση, η οποία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βοηθάει στην εμπέδωση της θεωρίας ότι η ζωή είναι για τους μάγκες.
Έγινες μηχανικός για να είσαι μάγκας και να ζεις πιο άνετα;
Σπούδασες φιλοσοφία για να έχεις καταναλωτική άπλα;
Έμαθες τρεις γλώσσες μόνο για να βγάζεις τριπλάσια από έναν πωλητή σε πολυκατάστημα;
Θεωρείς πως έχεις κουραστεί περισσότερο και σου αξίζει μία θέση πιο πάνω στην κερκίδα της κοινωνικής «καταξίωσης»;
Ξέρω πως αρκετοί δεν το εννοούν έτσι, αλλά έτσι το διεκδικούν.
Δεν υπάρχει τιμοκατάλογος αμοιβών ανάλογα με τα πανεπιστημιακά χρόνια –ούτε υποστηρίζω πως όλοι πρέπει να αμείβονται το ίδιο- και ο διαχωρισμός δεν είναι ανάμεσα σε τυχερούς και άτυχους, έξυπνους και «αργούς», αλλά ανάμεσα στην ηθική της προστασίας των ανυπεράσπιστων που γλιστράνε στη φτώχεια και την ανηθικότητα των 640 ευρώ, ανασφάλιστα.
Άσε που η ζωή έχει αποδείξει πως τα πτυχία δεν σε καθιστούν αυτόματα και ικανό ή ταλαντούχο να ασκήσεις δημιουργικά το επάγγελμα που διάλεξες.
Αν αύριο ψηφιστεί ένας νόμος που θα δίνει 2.500 χιλιάρικα τον μήνα στα master και ο βασικός των «απαίδευτων» μείνει στα 640, πολλοί θα θεωρήσουν πως όλα είναι μια χαρά.
Αλλά δεν είναι.
ger