Όσο η νεοφιλελεύθερη πολιτική της αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των λίγων προκαλεί γενικευμένες κοινωνικές αντιδράσεις τόσο η κοινωνική γαλήνη επιχειρείται να επιβληθεί με πρωθυπουργικά διαγγέλματα. Κι όσο ο μηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων και η κατάρρευση των κοινωνικών δαπανών οδηγούν στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής τόσο η προστασία των αδυνάτων εκδηλώνεται με φιλοδωρήματα και παροχές.
Όσο οι πολιτικές της απογραφής, της λεγόμενης ήπιας προσαρμογής και της περίφημης δημοσιονομικής εξυγίανσης αποδεικνύεται ότι αποδυνάμωσαν την εθνική οικονομία και εξασθένησαν την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίσει τη δυσμενή διεθνή οικονομική συγκυρία, τόσο επιστρατεύονται φοροεισπρακτικά σχέδια λιτότητας για τους πολλούς. Που αποκαλούμενα κατ΄ ευφημισμόν προγράμματα σταθερότητας, τείνουν να αποσταθεροποιήσουν πλήρως την κοινωνική αντοχή.
Όσο για την ανικανότητα του κράτους να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών ευθύνεται το... ακαδημαϊκό άσυλο, κι όσο τα «μεμονωμένα» περιστατικά της ωμής βίας και των... παράλογων δολοφονικών επιθέσεων από πλευράς αστυνομικών πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα τόσο αποσαφηνίζεται η έννοια της επανίδρυσης του κράτους της Δεξιάς.
Όσο η απουσία αγροτικής πολιτικής και η έλλειψη σχεδιασμού για την ανάπτυξη της υπαίθρου αντιμετωπίζονται με αποζημιώσεις και όσο οι επιδοτήσεις στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής δεν αποτελούν κίνητρο για αναδιάρθρωση της γεωργικής παραγωγής, αλλά, αντίθετα, χρησιμοποιούνται ως ευκαιρία για εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, τόσο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιμένει στις αρχές της «πράσινης» ανάπτυξης, κατηγορείται για ανευθυνότητα και λαϊκισμό. Τιμωρούμενος ως επικίνδυνος, με ρίψη χημικών.
Όσο, τέλος, συμβαίνουν όλα αυτά τόσο η διαφορά στις δημοσκοπήσεις σταθεροποιείται υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Η σταθεροποίηση όμως της διαφοράς διαφοροποιεί τη μέχρι τώρα σταθερή γραμμή της συντήρησης της εκλογολογίας. Όσα δεν φτάνει η αλεπού...
Ο Γιάννης Α.Μυλόπουλος είναι καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.
Όσο οι πολιτικές της απογραφής, της λεγόμενης ήπιας προσαρμογής και της περίφημης δημοσιονομικής εξυγίανσης αποδεικνύεται ότι αποδυνάμωσαν την εθνική οικονομία και εξασθένησαν την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίσει τη δυσμενή διεθνή οικονομική συγκυρία, τόσο επιστρατεύονται φοροεισπρακτικά σχέδια λιτότητας για τους πολλούς. Που αποκαλούμενα κατ΄ ευφημισμόν προγράμματα σταθερότητας, τείνουν να αποσταθεροποιήσουν πλήρως την κοινωνική αντοχή.
Όσο για την ανικανότητα του κράτους να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών ευθύνεται το... ακαδημαϊκό άσυλο, κι όσο τα «μεμονωμένα» περιστατικά της ωμής βίας και των... παράλογων δολοφονικών επιθέσεων από πλευράς αστυνομικών πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα τόσο αποσαφηνίζεται η έννοια της επανίδρυσης του κράτους της Δεξιάς.
Όσο η απουσία αγροτικής πολιτικής και η έλλειψη σχεδιασμού για την ανάπτυξη της υπαίθρου αντιμετωπίζονται με αποζημιώσεις και όσο οι επιδοτήσεις στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής δεν αποτελούν κίνητρο για αναδιάρθρωση της γεωργικής παραγωγής, αλλά, αντίθετα, χρησιμοποιούνται ως ευκαιρία για εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, τόσο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιμένει στις αρχές της «πράσινης» ανάπτυξης, κατηγορείται για ανευθυνότητα και λαϊκισμό. Τιμωρούμενος ως επικίνδυνος, με ρίψη χημικών.
Όσο, τέλος, συμβαίνουν όλα αυτά τόσο η διαφορά στις δημοσκοπήσεις σταθεροποιείται υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Η σταθεροποίηση όμως της διαφοράς διαφοροποιεί τη μέχρι τώρα σταθερή γραμμή της συντήρησης της εκλογολογίας. Όσα δεν φτάνει η αλεπού...
Ο Γιάννης Α.Μυλόπουλος είναι καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου