Δαρβίνος
Παντελής Καψής , kapsis@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 14 Φεβρουαρίου 2009
Η Καθολική Εκκλησία υπέγραψε συνθήκη ειρήνης μαζί του. Για την ακαδημαϊκή κοινότητα σε όλο τον κόσμο αποτελεί πλέον την αδιαμφισβήτητη ορθοδοξία. Κι όμως για εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη, 200 χρόνια από τη γέννησή του, παραμένει αμφιλεγόμενος όσο ποτέ.
Ο λόγος φυσικά για τον Κάρολο Δαρβίνο, τον επιστήμονα που άλλαξε όσο κανείς άλλος τις αντιλήψεις μας για τη ζωή στον πλανήτη και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
ΟΧΙ όλοι μας βέβαια. Σύμφωνα με μία επιστημονική έρευνα το 30% σχεδόν των Ελλήνων δεν πιστεύει στη θεωρία της εξέλιξης. Κι αν αυτό μας φαίνεται πολύ, ας παρηγορηθούμε από το γεγονός ότι το ποσοστό είναι ακόμα ψηλότερο στις ΗΠΑ ή στη γειτονική μας Τουρκία. Έχει άραγε σημασία;
ΣΕ κανονικές συνθήκες ίσως όχι. Το ανθρώπινο είδος ρέπει προς τον παραλογισμό και ο Δαρβίνος θα ήταν ο πρώτος που θα έσπευδε να το εξηγήσει λογικά.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά βέβαια το γεγονός ότι μια επιστημονική θεωρία για 200 ολόκληρα χρόνια δεν μπορεί να υπερνικήσει αντιεπιστημονικές δοξασίες και προκαταλήψεις οφείλει να μας προβληματίσει. Πόσο λογική είναι στ΄ αλήθεια η συμπεριφορά μας;
ΠΟΣΗ εμπιστοσύνη μπορεί να έχουμε στους εαυτούς μας ότι θα δώσουμε τις σωστές λύσεις και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης- καλή ώρα όπως σήμερα- όταν δηλαδή οι παραδοσιακές συνταγές μοιάζει να έχουν πάψει να λειτουργούν;
ΤΟ 1929, γνωρίζουμε τώρα, οι περισσότερες κυβερνήσεις έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από ό,τι έπρεπε κι ακόμα και σήμερα οι οικονομολόγοι διαφωνούν για τις αιτίες που τελικώς οδήγησαν στο ξεπέρασμα της ύφεσης.
ΤΟ 2009 είναι διαφορετικό. Νομίζουμε ότι ξέρουμε καλύτερα. Πουθενά στον κόσμο όμως δεν έχει βρεθεί ακόμη αποτελεσματική λύση για το πρόβλημα. Τρεις μήνες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια μετά, η κατάσταση συνεχίζει να χειροτερεύει.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί βέβαια εξαίρεση. Όποιος παρακολούθησε τη συζήτηση στη Βουλή την Πέμπτη θα διαπίστωσε ασφαλώς την ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί.
ΑΠΟ τη μια πλευρά η κυβέρνηση που ακόμα και αυτή τη στιγμή προσπαθεί να κάνει τα λιγότερα δυνατά σαν να μη θέλει να θίξει τις ιδεολογικές κολόνες μιας αποτυχημένης πολιτικής.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ παθητικά την ασφυξία στην αγορά χωρίς να τολμά να πάρει την παραμικρή πρωτοβουλία, να δώσει την αίσθηση ότι τουλάχιστον αυτή τη στιγμή το συλλογικό συμφέρον είναι πάνω από τα μπόνους και τα προνόμια.
ΚΑΙ από την άλλη η παραδοσιακή Αριστερά- εκφράζοντας, είναι αλήθεια, απόψεις με μεγαλύτερη πέραση σήμερα σε πολλούς- η οποία δαιμονοποιεί κάθε μηχανισμό της αγοράς βάζοντας και αυτή την ιδεολογία της πάνω από τα προβλήματα.
ΟΧΙ φυσικά ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τη λύση. Στη σημερινή συγκυρία ωστόσο είναι το μόνο που μοιάζει να μπορεί να διασφαλίσει μια στοιχειώδη ισορροπία στην οικονομία με την κοινωνική συνοχή. ΚΙ όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Είδαμε άλλωστε τι έγινε στην Ευρώπη στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30 όταν οι ιδεολογίες του παραλόγου κυριάρχησαν!
Ο λόγος φυσικά για τον Κάρολο Δαρβίνο, τον επιστήμονα που άλλαξε όσο κανείς άλλος τις αντιλήψεις μας για τη ζωή στον πλανήτη και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
ΟΧΙ όλοι μας βέβαια. Σύμφωνα με μία επιστημονική έρευνα το 30% σχεδόν των Ελλήνων δεν πιστεύει στη θεωρία της εξέλιξης. Κι αν αυτό μας φαίνεται πολύ, ας παρηγορηθούμε από το γεγονός ότι το ποσοστό είναι ακόμα ψηλότερο στις ΗΠΑ ή στη γειτονική μας Τουρκία. Έχει άραγε σημασία;
ΣΕ κανονικές συνθήκες ίσως όχι. Το ανθρώπινο είδος ρέπει προς τον παραλογισμό και ο Δαρβίνος θα ήταν ο πρώτος που θα έσπευδε να το εξηγήσει λογικά.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά βέβαια το γεγονός ότι μια επιστημονική θεωρία για 200 ολόκληρα χρόνια δεν μπορεί να υπερνικήσει αντιεπιστημονικές δοξασίες και προκαταλήψεις οφείλει να μας προβληματίσει. Πόσο λογική είναι στ΄ αλήθεια η συμπεριφορά μας;
ΠΟΣΗ εμπιστοσύνη μπορεί να έχουμε στους εαυτούς μας ότι θα δώσουμε τις σωστές λύσεις και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης- καλή ώρα όπως σήμερα- όταν δηλαδή οι παραδοσιακές συνταγές μοιάζει να έχουν πάψει να λειτουργούν;
ΤΟ 1929, γνωρίζουμε τώρα, οι περισσότερες κυβερνήσεις έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από ό,τι έπρεπε κι ακόμα και σήμερα οι οικονομολόγοι διαφωνούν για τις αιτίες που τελικώς οδήγησαν στο ξεπέρασμα της ύφεσης.
ΤΟ 2009 είναι διαφορετικό. Νομίζουμε ότι ξέρουμε καλύτερα. Πουθενά στον κόσμο όμως δεν έχει βρεθεί ακόμη αποτελεσματική λύση για το πρόβλημα. Τρεις μήνες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια μετά, η κατάσταση συνεχίζει να χειροτερεύει.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί βέβαια εξαίρεση. Όποιος παρακολούθησε τη συζήτηση στη Βουλή την Πέμπτη θα διαπίστωσε ασφαλώς την ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί.
ΑΠΟ τη μια πλευρά η κυβέρνηση που ακόμα και αυτή τη στιγμή προσπαθεί να κάνει τα λιγότερα δυνατά σαν να μη θέλει να θίξει τις ιδεολογικές κολόνες μιας αποτυχημένης πολιτικής.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ παθητικά την ασφυξία στην αγορά χωρίς να τολμά να πάρει την παραμικρή πρωτοβουλία, να δώσει την αίσθηση ότι τουλάχιστον αυτή τη στιγμή το συλλογικό συμφέρον είναι πάνω από τα μπόνους και τα προνόμια.
ΚΑΙ από την άλλη η παραδοσιακή Αριστερά- εκφράζοντας, είναι αλήθεια, απόψεις με μεγαλύτερη πέραση σήμερα σε πολλούς- η οποία δαιμονοποιεί κάθε μηχανισμό της αγοράς βάζοντας και αυτή την ιδεολογία της πάνω από τα προβλήματα.
ΟΧΙ φυσικά ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τη λύση. Στη σημερινή συγκυρία ωστόσο είναι το μόνο που μοιάζει να μπορεί να διασφαλίσει μια στοιχειώδη ισορροπία στην οικονομία με την κοινωνική συνοχή. ΚΙ όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Είδαμε άλλωστε τι έγινε στην Ευρώπη στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30 όταν οι ιδεολογίες του παραλόγου κυριάρχησαν!
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου