Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου
gpapachristos@dolnet.gr
ΔΕΝ ΛΕΩ, μια χαρά είναι αυτό το εφεύρημα της «συναίνεσης» που μετά μανίας προωθεί εδώ και δυο, τρεις εβδομάδες η κυβέρνηση. Της δίνει τη δυνατότητα να μεταθέτει αλλού το θέμα της συζήτησης, της επιτρέπει να αποπροσανατολίζει, να αλλάζει την ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης, γενικώς να πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Παλιά αυτό γινόταν στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, για την περίφημη καθυστέρηση. Τώρα γιατί η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός επιδιώκουν να καταστήσουν συμμέτοχους (και συνένοχους) τα υπόλοιπα κόμματα στη δική τους ανυπαρξία και ανικανότητα; Με δυο λόγια είναι το δόγμα του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Γκρεμίζομαι εγώ, ελάτε κι εσείς από κάτω να θαφτούμε μαζί στα ερείπια. Φυσικά, δύσκολο να συμπαρασύρει ιδανικούς αυτόχειρες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι ότι αυτή η κυβέρνηση για κάθε πρόβλημα, σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό, που αντιμετωπίζει, ενώ είναι σε φάση «σηκώνω ψηλά τα χέρια», ζητάει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης. Αλλά για ποιο πράγμα; Την εμπόδισε κανείς να πάρει όποια απόφαση θέλει; Της έδεσε κανείς τα χέρια και δεν την άφησε να λύσει το πρόβλημα; Της επέβαλλε κανείς να κάνει αυτό κι όχι εκείνο που είχε εξ αρχής αποφασίσει; Όχι. Μόνη της κυβερνάει, μόνη της αποφασίζει. Ποιον προσπαθεί να ξεγελάσει; Για κορόιδα ψάχνει;
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου