Στην αρχή το πρόβλημα ήταν η εύθραυστη πλειοψηφία των 151 βουλευτών. Από κάποια στιγμή και μετά οι 151 μεταλλάχθηκαν σε «150 και ο Παυλίδης». Ηταν η προσπάθεια του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός του να δείξουν ότι θεωρούσαν τον Παυλίδη «ξένο σώμα» και ότι υπό άλλες συνθήκες θα τον είχαν διώξει με τις κλωτσιές.
Ωστόσο, ο Παυλίδης δεν ήταν το μοναδικό «ξένο σώμα». Ως «ξένα σώματα» λογίζονταν -και λογίζονται φυσικά- και όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αποδείχθηκαν κατώτεροι της πρωθυπουργικής υπόδειξης για σεμνότητα και εντιμότητα. Ωστόσο, η τύχη τους παραμένει απροσδιόριστη. Η κυβερνητική προπαγάνδα λέει ότι θα αποκλειστούν από τα ψηφοδέλτια, αλλά επίσημη διαβεβαίωση από τον Κ. Καραμανλή δεν έχει δοθεί, επειδή προφανώς λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι μπορεί να τα πάρει στο κρανίο κάποιος απ αυτούς και να μην ξέρουν πώς να τον μαζέψουν για να διατηρηθούν στην εξουσία.
Και τώρα προέκυψε και νέα κατηγορία - οι «Μανώληδες», μια και δεν είναι μόνον ο βουλευτής Αργολίδας που πιστεύει στην ανασυγκρότηση της «παλιάς, καλής Δεξιάς». Απλώς είναι ο μόνος, μέχρι στιγμής, που το λέει δημόσια και τόσο καθαρά. Είναι, όμως, προφανές ότι όσο περνάει ο καιρός θα εμφανίζονται κι άλλοι. Οταν ένα κόμμα το πάρει η κάτω βόλτα, ο καθένας λέει και τη σαχλαμάρα του.
Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, κατά συνέπεια, η κυβερνητική πλειοψηφία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και είναι προφανές ότι περιθώρια ανατροπής της πορείας αυτής δεν υπάρχουν. Οι «151» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων με διαφορετικούς στόχους και επιδιώξεις και μ επικεφαλής έναν άνθρωπο ανίσχυρο να αντιδράσει στα όσα συμβαίνουν στο κόμμα του.
Το τραγικό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος επιμένει να κυβερνά τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου