ΓΝΩΣΤΟ είναι ότι το δικαίωμα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες το έχει η εκάστοτε κυβέρνηση. Και εξίσου γνωστό είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο ασκείται, σε ορισμένες περιπτώσεις, το δικαίωμα αυτό είναι προκλητικά καταχρηστικός και η προβαλλόμενη αιτία ανενδοίαστα προσχηματική.
ΚΛΑΣΙΚΗ περίπτωση οι εκλογές του 2007. Προκηρύχθηκαν με το πρόσχημα ότι η κυβέρνηση ήθελε νωπή λαϊκή εντολή προκειμένου να καταρτίσει τον «πρώτο κοινωνικού περιεχομένου προϋπολογισμό», αφού είχε επιτευχθεί, όπως διατείνονταν τότε, ο στόχος της εξόδου από την επιτήρηση. Η αλήθεια ήταν ότι ήθελε να ξεγλιστρήσει από τα πορίσματα του εισαγγελέα Ζορμπά για τα δομημένα ομόλογα.
ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ «σεβασμό» και «υπευθυνότητα» αντιμετώπισαν ο Κ. Καραμανλής και οι συνεργάτες του τον κορυφαίο θεσμό της λαϊκής ετυμηγορίας. Και με την ίδια νοοτροπία συνέχισαν να τον αντιμετωπίζουν, αφού μόνιμη έγνοια τους ήταν και είναι η αναζήτηση της ευνοϊκότερης δυνατής χρονικής συγκυρίας. Δεν είναι τυχαίο ότι περί το θέμα αυτό στρέφεται κατά κανόνα και η αρθρογραφία στενού συνεργάτη του Κ. Καραμανλή.
ΜΕ ΤΗΝ ίδια λογική κινούνται και σήμερα. Κι αν οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν τόσο δυσμενείς γι αυτούς, θα είχαν ξαναστήσει τις κάλπες. Μόνο που τέτοια προοπτική δεν φαίνεται να υπάρχει, οπότε επιλέγουν ως λύση να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία, αδιαφορώντας πόσο στοιχίζει καθημερινά αυτό στον λαό και στον τόπο.
ΔΙΑΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ο Κ. Καραμανλής και τα προπαγανδιστικά φερέφωνά του ότι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ δείχνει ασέβεια στον θεσμό του Προέδρου και στον Πρόεδρο προσωπικά. Και, φυσικά, μόνο αλήθεια δεν είναι. Διασφαλίζει σε κάθε περίπτωση την επανεκλογή του Κ. Παπούλια και μάλιστα από μία Βουλή με νωπή λαϊκή εντολή.
ΑΛΛΑ, παράλληλα, εξασφαλίζει και κάτι άλλο: τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό ν αποφασίσει σε ποιους θ αναθέσει το καθήκον και την υποχρέωση να τον βγάλουν από την κρίση που του έχουν προκαλέσει ο Κ. Καραμανλής και οι συνεργάτες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου