Σήμερα ξύπνησα έξυπνη.Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους, αλλά κυρίως δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν.
Εγώ το κατάλαβα όταν με το που σηκώθηκα από το κρεβάτι, είδα στον καθρέφτη μια γυναίκα.
Ξαφνιάστηκα.
Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ήμουν εγώ.
Και γυναίκα και εγώ.
Πόσο μπορεί να το αντέξει αυτό ένας άνθρωπος;
Μπήκα στο μπάνιο, με έπλυνα, με χτένισα, με έβαλα για κατούρημα, και με κατέβασα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ.
Με πήρα μετά με το φλιτζάνι στο χέρι, και καθίσαμε στον καναπέ.
«Πες τίποτα ρε συ» μου λέω.
«Έχω μια απορία».
«Ρίχτη».
«Αν ήμουν ακόμη παρθένα, πώς θα ήταν η ζωή μου;».
«Καταρχήν, θα έμενα μόνη μου. Θα υπέφερα από τον φόβο του πέους, και θα είχα λίγα βρακιά».
«Μια θεία μου πέθανε στα 75 της παρθένα».
«Φοβερό. Τι κέρδισε αυτή η γυναίκα απέχοντας πλήρως από τη σεξουαλική επαφή; Ή, τι έχασε;».
«Νομίζω κέρδισε ό,τι θα έχανε αν πηδιόταν, και έχασε ό,τι θα κέρδιζε αν πηδιόταν. Ταμειακό είναι το θέμα.
Ο μόνος που χάνει ολοκληρωτικά από μια παρθένα είναι η φύση, μια και τρώει πόρτα η διαιώνιση του είδους.
«Η ουσία είναι τι έχασε, ή τι κέρδισε ο κόσμος από την παρθενιά της θείας;».
«Δεν ξέρω. Πάντως εγώ αν ήμουν ακόμη παρθένα, θα ζούσα διαφορετικά.
Το ίδιο και οι άντρες που βρέθηκαν ως τώρα κοντά μου, αφού θα είχαν διαφορετική επιρροή από μένα.
Διαφορετική θα ήταν ακόμη και η μικροκοινωνία τους.
Που σημαίνει ότι θα ήταν διαφορετικό και το ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον, άρα και η Ελληνική κοινωνία συνολικά.
Κάτι που έστω και ελάχιστα, θα είχε αντίκτυπο και στις κοινωνίες εκτός Ελλάδας».
«Ρε συ, δεν χωράει στο μυαλό μου πως ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο επειδή πηδιέμαι από τα 15!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου