Πρωτομαγιά σήμερα… Θυμάσαι τζιτζίκο?
Τις Πρωτομαγιές μας στο χωριό, που το Μποστάνι είχε την τιμητική του? Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια και ψήναμε, είμασταν ευτυχισμένοι για κάθε μαζική συνάντησή μας. Θυμάσαι το κιόσκι του θείου?..Πόσο όμορφα περνούσαμε..και μουσικές και χορός… Εσείς πίνατε τα τσιπουράκια σας κι εμείς ξαμολιόμασταν και παίζαμε...
Θέλαμε με τον Αριστοτέλη και τα ξαδερφάκια μια πρωτομαγιά να το οργανώσουμε εμείς, τώρα που μεγαλώσαμε… και να έρθετε να τα βρείτε όλα έτοιμα.... Δεν προλάβαμε όμως… Μας λείπεις όλους, σε κάθε οικογενειακή συνάντηση ή συζήτηση, σε κάθε στιγμή που μοιραζόμασταν μαζί... Θυμάσαι μπαμπά?..
Σκέφτομαι πως καμία Πρωτομαγιά δεν θα ναι τόσο ωραία όσο αυτές που ζήσαμε μαζί, αλλά είμαι ευτυχισμένη που τις έζησα… Κι αυτό μου δίνει δύναμη και συνεχίζω. Όλα αυτά που ζήσαμε και μάθαμε κοντά σου…
Σήμερα είναι μια ακόμη εργατική πρωτομαγιά…. Μου λείπει ο αγωνιστής που θαύμαζα… Αγωνιστής σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο… μέχρι και την τελευταία του στιγμή. Δεν φοβήθηκες την ζωή κι ήξερες πάντα να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της… Το παράδειγμά σου είναι η δύναμη μας… όλων αυτών που σ αγαπάμε…

Λίγες σκέψεις για τον αγωνιστή της καρδιάς μου,
..σήμερα που είναι Πρωτομαγιά..

Χρυσούλα