Ξημέρωμα Σαββάτου. Είμαι σπίτι Κοζάνη. Ναι με τον γιάννη τον περιπατητή, το ουισκάκι, ή άλλες φορές με το ωραίο, μερακλίδικο τσιπουράκι του που ποτέ δεν το ήπιαμε μαζί στο μπαλκονάκι της Περάμου κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ, ώστε να πούμε τα δικά μας.
Ακούω ορισμένα πολύ ωραία άσματα και αναπολώ στιγμές, αλλά οι στιγμές αυτές μου φαίνονται ατέλειωτες.....
Ήσουν τέτοια προσωπικότητα που νομίζω ότι θα τα λέμε πολλές φορές από τώρα και στο εξής.
Τώρα έχουμε εξελίξεις στην Ελλάδα μας.
Ξέρω την θέση σου για τα πολιτικοοικονομικά- κοινωνικά δρώμενα διότι οι αξίες μένουν, αλλά δυστυχώς φωνές και απόψεις όπως η δικιά σου χάνονται είτε αποσιωπώνται στην μεγάλη βλακεία των ημερών μας.

Υ.Γ
Το ξέρεις ότι ποτέ δεν ήμουν καλός στην έκθεση- έκφραση, ωστόσο για την ορθογραφία και τα γράμματα μερίμνησε το Microsoft word. Δεν βρήκα κάποιο ενεργό mail σου μετά την 27η φλεβάρη για αυτό τον λόγο σου γράφω στο μπλοκ σου όπου έχει απευθείας σύνδεση με τον παράδεισο.

Ο γιος σου Αριστοτέλης