ΗΤΑΝ, μάλιστα, δύο οι λόγοι αυτής της διάψευσης. Ο πρώτος ήταν η μάταιη προσδοκία ότι ο πρωθυπουργός θα προέβαινε σε πολιτικές πρωτοβουλίες που θα έδειχναν ότι έλαβε το μήνυμα των εκλογών. Ο δεύτερος ήταν η απόδειξη ότι ο Κ. Καραμανλής έχει χάσει σε τέτοιο βαθμό τον έλεγχο του κόμματός του, ώστε να καταντά τελικά πολιτικά όμηρος του Γ. Μανώλη ή του όποιου Μανώλη θα αποφάσιζε να εκμεταλλευτεί την πολιτική αδυναμία του αρχηγού του.
ΜΟΛΙΣ πριν από έναν μήνα ήταν που ο πρωθυπουργός προέβαινε στην παγκόσμια πρωτοτυπία να αποσύρει -και όχι μία, αλλά τρεις φορές- τους βουλευτές της πλειοψηφίας από τη Βουλή, επειδή ήξερε ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει την ψήφο τους. Σήμερα η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει είναι ακόμη χειρότερη. Γιατί σήμερα οι απρόβλεπτοι βουλευτές είναι ακόμη περισσότεροι και άρα οι εγγενείς αδυναμίες της παράταξής του σοβαρότερες.
ΓΝΩΡΙΖΕΙ καλά, κατά συνέπεια, ότι με βάση τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα και τις αναπόφευκτες δυσμενείς γι αυτόν και την κυβέρνησή του εξελίξεις δεν υπάρχουν περιθώρια επανάκτησης της παλιάς δυναμικής του και διεκδίκησης, με σοβαρές πιθανότητες, της επανεκλογής του στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές.
ΚΑΙ ΔΕΝ το γνωρίζει μόνο αυτός. Το γνωρίζουν εξίσου καλά και οι βουλευτές του, οι οποίοι δεν προσβλέπουν πια με αισιοδοξία στην ηγεσία του, γιατί διαπιστώνουν πλέον, με κάθε ευκαιρία, ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που συνεπάγεται το αξίωμά του και ότι δεν είναι πια το «ισχυρό χαρτί», αλλά ο «αδύναμος κρίκος» της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου