Το κύριο άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣΗ 24η ΙΟΥΛΙΟΥ, ημέρα που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία, μετά την κατάρρευση της χούντας, ανήκει στις χιλιάδες των αγωνιστών, προπαντός των ανωνύμων και αφανών, οι οποίοι αντιστάθηκαν στη δικτατορία, αλλά και στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που δεν υπέκυψαν στην τυραννία, αρνούμενοι να της προσφέρουν λαϊκό έρεισμα.
ΑΥΤΟΥΣ οφείλει να τιμά με μια σεμνή γιορτή η δημοκρατική Πολιτεία. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας αποφάσισε φέτος να καταργήσει την κοσμική βραδινή σύναξη με τους πλούσιους μπουφέδες, τις λαμπερές παρουσίες και την ορχήστρα στους κήπους του προεδρικού μεγάρου. Ολα αυτά δεν συνέθεταν εκδήλωση για μέρα εθνικής μνήμης.
ΦΕΤΟΣ η ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας θα τιμηθεί με μια απλή εκδήλωση στις 11 το πρωί της 24ης Ιουλίου. Θα παραστούν η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, οι εκπρόσωποι των θεσμικών φορέων και αντιστασιακοί και ο Πρόεδρος θα εκφωνήσει σύντομη ομιλία.
ΕΙΝΑΙ λάθος του «Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής», που οργανώνει στις 23 Ιουλίου παράλληλη εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 35 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Θα εγκαινιαστεί πανηγυρικά έκθεση με τίτλο «Τέχνη και Δημοκρατία», στην οποία μετέχουν τριάντα πέντε σύγχρονοι Ελληνες δημιουργοί. Πρόκειται για μάλλον κομματική εκδήλωση, στην οποία θα απευθύνει χαιρετισμό ο Κώστας Καραμανλής.
ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ακόμη εκδήλωση, στο πλαίσιο μιας συντονισμένης προσπάθειας, αποκορύφωμα της οποίας ήταν σειρά εκπομπών της κρατικής τηλεόρασης -με τίτλο «Η Μεγάλη Αλλαγή»- με στόχο να παρουσιαστεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως ο μοναδικός δημιουργός της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ακόμη και στην προδικτατορική περίοδο, όταν ο ελέω Ανακτόρων πρωθυπουργός έγινε το σύμβολο του παρακράτους της Δεξιάς, που κέρδιζε τις εκλογές με νόμους στα μέτρα του ή με βία και νοθεία και ετράπη εις φυγήν με ψευδώνυμο, όταν ηττήθηκε από τον συντονισμένο αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων.
ΘΕΟΠΟΙΗΘΗΚΕ όχι μόνον από συνεργάτες και φίλους του, αλλά και από καθηγητές της Ιστορίας ο Κων. Καραμανλής και σ' αυτόν, με παραποίηση των γεγονότων, αποδόθηκε η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δεν την έφερε ο Κων. Καραμανλής τη Δημοκρατία, αλλά η κατάρρευση της χούντας μετά την κυπριακή τραγωδία, που η ίδια προκάλεσε, όπως οι πάντες γνωρίζουν.
ΠΡΟΣ ΤΙ οι εκπομπές αγιογραφίας και θεοποίησης ενός πολιτικού ηγέτη με διαστρέβλωση της Ιστορίας και υποτίμηση της τεράστιας προσφοράς όλων των πολιτικών ηγετών που κυβέρνησαν μεταπολεμικά και ώς τις μέρες μας τη χώρα; Με αυτήν τη λογική φτάσαμε στον παραλογισμό, να αναδείξει μια «τηλεψηφοφορία» τον Κων. Καραμανλή ως τον μεγαλύτερο Ελληνα πολιτικό όλων των εποχών. Μεγαλύτερο όχι μόνο του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και του Περικλή. Τόσο πολύ έχουν χαθεί το μέτρο και η σοβαρότητα; ...
ΑΥΤΟΥΣ οφείλει να τιμά με μια σεμνή γιορτή η δημοκρατική Πολιτεία. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας αποφάσισε φέτος να καταργήσει την κοσμική βραδινή σύναξη με τους πλούσιους μπουφέδες, τις λαμπερές παρουσίες και την ορχήστρα στους κήπους του προεδρικού μεγάρου. Ολα αυτά δεν συνέθεταν εκδήλωση για μέρα εθνικής μνήμης.
ΦΕΤΟΣ η ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας θα τιμηθεί με μια απλή εκδήλωση στις 11 το πρωί της 24ης Ιουλίου. Θα παραστούν η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, οι εκπρόσωποι των θεσμικών φορέων και αντιστασιακοί και ο Πρόεδρος θα εκφωνήσει σύντομη ομιλία.
ΕΙΝΑΙ λάθος του «Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής», που οργανώνει στις 23 Ιουλίου παράλληλη εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 35 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Θα εγκαινιαστεί πανηγυρικά έκθεση με τίτλο «Τέχνη και Δημοκρατία», στην οποία μετέχουν τριάντα πέντε σύγχρονοι Ελληνες δημιουργοί. Πρόκειται για μάλλον κομματική εκδήλωση, στην οποία θα απευθύνει χαιρετισμό ο Κώστας Καραμανλής.
ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ακόμη εκδήλωση, στο πλαίσιο μιας συντονισμένης προσπάθειας, αποκορύφωμα της οποίας ήταν σειρά εκπομπών της κρατικής τηλεόρασης -με τίτλο «Η Μεγάλη Αλλαγή»- με στόχο να παρουσιαστεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως ο μοναδικός δημιουργός της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ακόμη και στην προδικτατορική περίοδο, όταν ο ελέω Ανακτόρων πρωθυπουργός έγινε το σύμβολο του παρακράτους της Δεξιάς, που κέρδιζε τις εκλογές με νόμους στα μέτρα του ή με βία και νοθεία και ετράπη εις φυγήν με ψευδώνυμο, όταν ηττήθηκε από τον συντονισμένο αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων.
ΘΕΟΠΟΙΗΘΗΚΕ όχι μόνον από συνεργάτες και φίλους του, αλλά και από καθηγητές της Ιστορίας ο Κων. Καραμανλής και σ' αυτόν, με παραποίηση των γεγονότων, αποδόθηκε η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δεν την έφερε ο Κων. Καραμανλής τη Δημοκρατία, αλλά η κατάρρευση της χούντας μετά την κυπριακή τραγωδία, που η ίδια προκάλεσε, όπως οι πάντες γνωρίζουν.
ΠΡΟΣ ΤΙ οι εκπομπές αγιογραφίας και θεοποίησης ενός πολιτικού ηγέτη με διαστρέβλωση της Ιστορίας και υποτίμηση της τεράστιας προσφοράς όλων των πολιτικών ηγετών που κυβέρνησαν μεταπολεμικά και ώς τις μέρες μας τη χώρα; Με αυτήν τη λογική φτάσαμε στον παραλογισμό, να αναδείξει μια «τηλεψηφοφορία» τον Κων. Καραμανλή ως τον μεγαλύτερο Ελληνα πολιτικό όλων των εποχών. Μεγαλύτερο όχι μόνο του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και του Περικλή. Τόσο πολύ έχουν χαθεί το μέτρο και η σοβαρότητα; ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου