Δημήτρης Δανίκας ,
ddanikas@dolnet.gr
ΟΥΤΕ ΣΥΜΨΗΦΙΖΩ, ούτε αθωώνω, ούτε δικάζω. Απλώς έρχομαι στη θέση ενός παιδιού που τον Δεκέμβριο του 2008 εκτόξευε πέτρες στους μπάτσους και τις βιτρίνες. Ποιο το μέγεθος της ζημιάς τότε με τη στιγμιαία έκρηξη των νέων και ποιο τώρα με τον οργανωμένο εμπρησμό, την κατ΄ εξακολούθηση οικοπεδοφαγία, την ακράτητη πυρομανία και των αρχών την πλήρη ανυπαρξία; Προσέξτε την κλίμακα της απαξίωσης και της καταστροφικής μανίας. Ο πατέρας- δηλαδή ο τάχα μου σοβαρός και νοικοκύρης- είναι καταπατητής και οικοπεδοφάγος. Η μητέρα παντελώς αδιάφορη για την οικολογία. Ο πολιτικός που ψηφίζουν οι γονείς, αραχτός, ανάλγητος, ρουσφετολόγος και απατεώνας. Εν ολίγοις, οι τζαμαρίες, τα τσιμέντα, τα τούβλα, οι λαμαρίνες και τα κουφώματα ξαναφτιάχνονται. Τα δέντρα, τα δάση, το οξυγόνο πεθαίνουν. Όλοι αυτοί που με κατηγορούν, με συμβουλεύουν και με τιμωρούν, οι ηθικοί αυτουργοί μιας φαλακρής Ελλάδας με τοξικό νέφος, στάχτες και αποκαΐδια. Ε, σκασμός. Φωτιά έβαλες, ανυπακοή θα λάβεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου