Πολλοί σχολιογράφοι τηλεοράσεων ή εφημερίδων υποδέχτηκαν με σχεδόν απαξιωτικό τρόπο την τοποθέτηση υπουργών με άγνωστο για τους πολλούς επώνυμο και άγνωστη για τους περισσότερους δραστηριότητα.
Ιδιαίτερα, στάθηκαν στην περίπτωση της Τίνας Μπιρμπίλη, της υπουργού Περιβάλλοντος. Πού ακούστηκε μια άγνωστη κυρία, που δεν ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματιών της πολιτικής, που δεν έχει τη συνήθεια να παρελαύνει σε τηλεοπτικά παράθυρα ή να ποζάρει σε φακούς φωτογράφων, που δεν τη γνωρίζει σχεδόν κανένας, ν' αναλάβει ένα τόσο σημαντικό υπουργείο; Ελα ντε. Δεν είναι υποχρέωση των σχολιογράφων να γνωρίζουν ούτε τις σπουδές της κ. Μπιρμπίλη ούτε τις πολυετείς δραστηριότητές της, είτε στο υπουργείο Εξωτερικών είτε ως σύμβουλος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Υποχρέωσή τους είναι να κρίνουν την κάθε κ. Μπιρμπίλη με έναν εντελώς διαφορετικό αξιακό κανόνα: Από τον βαθμό αναγνωρισιμότητάς της, τον αριθμό των τηλεοπτικών της εμφανίσεων ή έστω τις κομματικές της περγαμηνές. Αν οι επιδόσεις της σε αυτούς τους τομείς δεν είναι υψηλές, πόσω μάλλον της συγκεκριμένης υπουργού που είναι μηδαμινές, τότε έχουν κάθε δικαίωμα να την απαξιώνουν και να μιλούν ή να γράφουν υποτιμητικά γι' αυτήν. Αυτό επιτάσσει η δημοκρατία που υπηρετούν, αυτό κάνουν. Δεν θα περιμένουν ούτε καν το έργο της κ. Μπιρμπίλη για να κρίνουν αν πέτυχε ή όχι στο χαρτοφυλάκιο το οποίο της ανατέθηκε.
Τους αρκεί ότι δεν τη γνωρίζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου