Κανένα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης δεν κάνει θαύματα. Δεν έκανε ποτέ, τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή. Πολύ περισσότερο, αυτό ισχύει στην εποχή μας.
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας έχουν μειονεκτήματα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας. Όταν όμως στηρίζονται σε σαφές σχέδιο και δεσμεύσεις έχουν και πλεονεκτήματα. Εξασφαλίζουν ευρύτερο κοινωνικό έλεγχο (λιγότερη αλαζονεία και σκάνδαλα) και ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις (αληθινές συναινέσεις και όχι τις επικοινωνιακές που θυμήθηκε στα πολιτικά στερνά του ο κ. Καραμανλής). Για την Ελλάδα και την πείρα μας τα οφέλη είναι προφανή.
Το ΠΑΣΟΚ (προς τιμήν του - και αυτό δεν έγινε χωρίς κόστος) επέλεξε σταθερή πολιτική συνεργασιών ακόμη και σε περίπτωση αυτοδυναμίας. Προέβαλε την πολιτική αυτή και όταν υπήρχαν κακές γι΄ αυτό και τώρα που υπάρχουν καλές δημοσκοπήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάροντας (με τη βοήθεια των δημοσκοπήσεων) με την ιδέα ότι θα γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, απορρίπτει σταθερά τη συνεργασία. Όχι με προγραμματικά επιχειρήματα (διότι στα προγράμματα μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος), αλλά με την προσφιλή τακτική της εξομοίωσης του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Ο «γερασμένος δικομματισμός» είναι εύκολος αντίπαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πολιτική της ισοπέδωσης των αντιπάλων επιτρέπει να φεγγοβολούν η αρετή και η μοναδικότητα του νέου και ωραίου και να περιχαρακωθεί το κομματικό ποσοστό.
Τι θα γίνει όμως μετά; Οι πολίτες- υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και εργασιακής αποδιάρθρωσης- ζητούν λύσεις. Η άρνηση της συνεργασίας ενισχύει την προοπτική της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει και θα διαχειριστεί αυτή την προοπτική. Ο ενταφιασμός της συνεργασίας του ευρύτερου προοδευτικού χώρου όμως δεν είναι πια δική του ευθύνη. Οι Ερινύες θα κυνηγούν άλλους. Η Μαρία Δαμανάκη είναι πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Πολιτισμού.
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας έχουν μειονεκτήματα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας. Όταν όμως στηρίζονται σε σαφές σχέδιο και δεσμεύσεις έχουν και πλεονεκτήματα. Εξασφαλίζουν ευρύτερο κοινωνικό έλεγχο (λιγότερη αλαζονεία και σκάνδαλα) και ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις (αληθινές συναινέσεις και όχι τις επικοινωνιακές που θυμήθηκε στα πολιτικά στερνά του ο κ. Καραμανλής). Για την Ελλάδα και την πείρα μας τα οφέλη είναι προφανή.
Το ΠΑΣΟΚ (προς τιμήν του - και αυτό δεν έγινε χωρίς κόστος) επέλεξε σταθερή πολιτική συνεργασιών ακόμη και σε περίπτωση αυτοδυναμίας. Προέβαλε την πολιτική αυτή και όταν υπήρχαν κακές γι΄ αυτό και τώρα που υπάρχουν καλές δημοσκοπήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάροντας (με τη βοήθεια των δημοσκοπήσεων) με την ιδέα ότι θα γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, απορρίπτει σταθερά τη συνεργασία. Όχι με προγραμματικά επιχειρήματα (διότι στα προγράμματα μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος), αλλά με την προσφιλή τακτική της εξομοίωσης του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Ο «γερασμένος δικομματισμός» είναι εύκολος αντίπαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πολιτική της ισοπέδωσης των αντιπάλων επιτρέπει να φεγγοβολούν η αρετή και η μοναδικότητα του νέου και ωραίου και να περιχαρακωθεί το κομματικό ποσοστό.
Τι θα γίνει όμως μετά; Οι πολίτες- υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και εργασιακής αποδιάρθρωσης- ζητούν λύσεις. Η άρνηση της συνεργασίας ενισχύει την προοπτική της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει και θα διαχειριστεί αυτή την προοπτική. Ο ενταφιασμός της συνεργασίας του ευρύτερου προοδευτικού χώρου όμως δεν είναι πια δική του ευθύνη. Οι Ερινύες θα κυνηγούν άλλους. Η Μαρία Δαμανάκη είναι πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Πολιτισμού.
από ΤΑ ΝΕΑ
ΜΠΟΣΤΑΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου