Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Ένας μεγάλος Έλληνας. Φίλος. Αδερφός. Σύντροφος.


Ένας καλός φίλος και σύντροφος μου έστειλε το παρακάτω email:

"Φίλος. Αδερφός. Σύντροφος.
Και πάνω από όλα πατριώτης.
Λίγοι πόνεσαν την Ελλάδα όσο αυτός.
Λίγοι ξενύχτησαν για την Κύπρο όσο αυτός.
Λίγοι αγάπησαν την έννοια της Δικαιοσύνης -με Δ κεφαλαίο- όσο αυτός.
Κάθε φορά που θα ακούμε κλασσική μουσική θα σε θυμόμαστε Γιώργο.
Και όταν με το καλό ξαναεμπιστευτεί ο λαός το Κινημά μας, απλά ελπίζουμε να σταθεί αντάξιο έστω και στο ελάχιστο των προσδοκιών σου, Γιώργο.
Καθηγητή μας".


Από όλα τα blogs, ξεχώρισα αυτό το κείμενο για τον Γιώργο Παπαδημητρίου:

Ο άλλος Γιώργος Παπαδημητρίου

Τώρα πια που όλα τα μέλη της οικογένειάς του πληροφορήθηκαν το θάνατο του Γιώργου Παπαδημητρίου, νοιώθω την ανάγκη να πω δυο κουβέντες γι’ αυτόν, που δεν θα βρείτε στο «βιογραφικό» του.
- Υπήρξε μία πραγματική ιδιοφυία της νομικής επιστήμης και ένας αγωνιστής της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Δίχως υπερβολή ήταν ο πιο σεμνός άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου. Λάτρεψε την ακαδημαϊκή διδασκαλία και αρνήθηκε δύο φορές να γίνει υπουργός.
- Τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του τον αφιέρωσε σε αγώνες για την προστασία της φύσης και την πολιτική ένωση της Ευρώπης.
Ήθελε μια ομόσπονδη ΕΕ, επειδή αγαπούσε την Ελλάδα.
- Λάτρεψε τα νερά του Αιγαίου και του Ιονίου και οραματιζόταν μια οικολογική ανάπτυξη. Η προσφορά του με το «Νόμος και Φύση» είναι πλέον μια υπόθεση που θα αξιολογήσει ο ιστορικός του μέλλοντος.
- Συνδέθηκε φιλικά με κάποιους από τους μαθητές του τους οποίους σημάδεψε και θα σημαδεύει για πάντα η προσωπικότητά του και ο ηθικός χαρακτήρας του.
- Ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε με το ίδιο πάθος την κλασσική μουσική, τα έργα υψηλής τέχνης, το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.
- Δεν καταδέχτηκε ποτέ να γίνει τσιράκι των νταβάδων και στάθηκε πάντα κριτικός απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
- Ήταν από τους πιο δύσκολους ανθρώπους για τα ΜΜΕ.
- Υπήρξε ο άνθρωπος που προστάτευσε τον εαυτό του, την οικογένειά του και τους φίλους του από την χυδαιότητα του καθεστώτος.
- Σήμερα, φίλοι, χάσαμε έναν πραγματικά ΣΟΒΑΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
- Η παρακαταθήκη που αφήνει ο Γιώργος Παπαδημητρίου είναι μία και μοναδική:
Ο αγώνας για την Δημοκρατία είναι ο αγώνας για τη φύση και τον άνθρωπο, τον πολιτισμό και την καλλιέργεια της συνείδησης.
Στον αγώνα αυτό οι κραυγές, η μιζέρια και η ιδιοτέλεια δεν έχουν θέση όταν το υποκείμενο εμπλέκεται στην εξουσία. Η στάση αυτή είναι, ακριβώς, που εξανθρωπίζει το ούτως ή άλλως χυδαίο φαινόμενο της ηγεμονίας.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου αγωνίστηκε εναντίον των αποκλεισμών και πλήρωσε σημαντικό τίμημα γι’ αυτό.
Ήταν ένας μεγάλος Έλληνας.

από krogias.blogspot.com
ΜΠΟΣΤΑΝΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου