Tην ώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επαναφέρει ουσιαστικά την ελληνική οικονομία στο καθεστώς της επιτήρησης, η κυβέρνηση δικαιολογείται πως δεν φταίει αυτή, φταίνε οι άλλοι. Η διεθνής κρίση, λέει, είναι αυτή που άλλαξε τα δεδομένα και έχει διαψεύσει όλες τις προβλέψεις, επικαλούμενη προς τούτο και τις επιδόσεις άλλων χωρών. Η πραγματικότητα όμως είναι απολύτως διαφορετική.
Η διεθνής κρίση συνέπεσε με την εκδήλωση μιας ενδογενούς κρίσης, που οφείλεται στην ηχηρή αποτυχία της νεοδημοκρατικής οικονομικής πολιτικής, που αν και παρέλαβε την ελληνική οικονομία σε πολύ καλύτερη κατάσταση από οποιαδήποτε άλλη ελληνική κυβέρνηση, αποπροσανατόλισε με την πρακτική της την οικονομική πορεία της χώρας για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών και συναφών επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων. Διαβρώθηκε, έτσι, η απαραίτητη αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής και δεν δίνεται η απαραίτητη προσοχή στο κεντρικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, που είναι η στρατηγική θέση του ελληνικού παραγωγικού και επιχειρηματικού συστήματος στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Το χαρακτηριστικό σήμα κινδύνου ήταν η ραγδαία επιδείνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο στα τέλη του 2007 ήταν στο (έως τότε) ιστορικό του μέγιστο. Αν σήμερα δεν γίνει αντιληπτή αυτή η πραγματικότητα, τότε στη μετά κρίση εποχή και στο νέο διεθνές τοπίο, η Ελλάδα κινδυνεύει να βιώσει στασιμότητα μακράς διαρκείας.
Η κρίση που εγκαθίσταται στη χώρα μας είναι, επομένως, διπλή και το κεντρικό διακύβευμα είναι η βελτίωση της αποδοτικότητας, του τεχνολογικού επιπέδου και του γνωσιακού υποβάθρου της ελληνικής οικονομίας υπό συνθήκες μακροχρόνιας βιωσιμότητας και σε κοινωνικώς αποδεκτό επίπεδο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση πρέπει να συνθέσει μια δίκαιη και εύστοχη δημοσιονομική διαχείριση, παράλληλα με μια συστηματική προσπάθεια για την αναζωογόνηση του αναπτυξιακού προτύπου της χώρας, που θα είναι εστιασμένο στην αξιοποίηση της γνώσης και της τεχνολογίας παντού και για όλους.
Η ζωή έδειξε πως η υποκατάσταση της προγραμματικής πολιτικής από την επικοινωνιακή διαχείριση υπήρξε καταστροφική. Η μετακύλιση των ευθυνών και το πιτσίλισμα των άλλων είναι ένα τέχνασμα με κοντά ποδάρια. Η Ελλάδα με τη νεοδημοκρατική διαχείριση έξυσε τον πάτο του βαρελιού και τώρα πρέπει να αρχίσει μια αναγεννητική προσπάθεια.
Ο Γιάννης Καλογήρου είναι αναπληρωτής καθηγητής Τεχνολογικής, Οικονομικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής στο ΕΜΠ
Η διεθνής κρίση συνέπεσε με την εκδήλωση μιας ενδογενούς κρίσης, που οφείλεται στην ηχηρή αποτυχία της νεοδημοκρατικής οικονομικής πολιτικής, που αν και παρέλαβε την ελληνική οικονομία σε πολύ καλύτερη κατάσταση από οποιαδήποτε άλλη ελληνική κυβέρνηση, αποπροσανατόλισε με την πρακτική της την οικονομική πορεία της χώρας για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών και συναφών επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων. Διαβρώθηκε, έτσι, η απαραίτητη αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής και δεν δίνεται η απαραίτητη προσοχή στο κεντρικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, που είναι η στρατηγική θέση του ελληνικού παραγωγικού και επιχειρηματικού συστήματος στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Το χαρακτηριστικό σήμα κινδύνου ήταν η ραγδαία επιδείνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο στα τέλη του 2007 ήταν στο (έως τότε) ιστορικό του μέγιστο. Αν σήμερα δεν γίνει αντιληπτή αυτή η πραγματικότητα, τότε στη μετά κρίση εποχή και στο νέο διεθνές τοπίο, η Ελλάδα κινδυνεύει να βιώσει στασιμότητα μακράς διαρκείας.
Η κρίση που εγκαθίσταται στη χώρα μας είναι, επομένως, διπλή και το κεντρικό διακύβευμα είναι η βελτίωση της αποδοτικότητας, του τεχνολογικού επιπέδου και του γνωσιακού υποβάθρου της ελληνικής οικονομίας υπό συνθήκες μακροχρόνιας βιωσιμότητας και σε κοινωνικώς αποδεκτό επίπεδο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση πρέπει να συνθέσει μια δίκαιη και εύστοχη δημοσιονομική διαχείριση, παράλληλα με μια συστηματική προσπάθεια για την αναζωογόνηση του αναπτυξιακού προτύπου της χώρας, που θα είναι εστιασμένο στην αξιοποίηση της γνώσης και της τεχνολογίας παντού και για όλους.
Η ζωή έδειξε πως η υποκατάσταση της προγραμματικής πολιτικής από την επικοινωνιακή διαχείριση υπήρξε καταστροφική. Η μετακύλιση των ευθυνών και το πιτσίλισμα των άλλων είναι ένα τέχνασμα με κοντά ποδάρια. Η Ελλάδα με τη νεοδημοκρατική διαχείριση έξυσε τον πάτο του βαρελιού και τώρα πρέπει να αρχίσει μια αναγεννητική προσπάθεια.
Ο Γιάννης Καλογήρου είναι αναπληρωτής καθηγητής Τεχνολογικής, Οικονομικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής στο ΕΜΠ
ΤΑ ΝΕΑ
ΤΟ ΜΠΟΣΤΑΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου