Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Αν συγκρίνει επίσης κανείς την κατάργηση της σύνδεσης με φέρι μπόουτ του λιμανιού του Βόλου με εκείνο της Λαττάκειας στη Συρία επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου με τις σημερινές συζητήσεις για πορθμειακή σύνδεση της Συρίας με τα... Κατεχόμενα (!) της Κύπρου, αντιλαμβάνεται πλήρως και με επώδυνο τρόπο πόσο πολύ έχουν οπισθοχωρήσει οι ελληνοσυριακές σχέσεις προς όφελος της Τουρκίας.
Αρκετές είναι οι αιτίες αυτής της οπισθοχώρησης.
Πρώτα πρώτα η αδιαφορία τόσο του σημερινού πρωθυπουργού όσο και του προκατόχου του για την ανάπτυξη των σχέσεων της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο. Δεκαπέντε (!) ολόκληρα χρόνια έχει να πατήσει Ελληνας πρωθυπουργός το πόδι του στη Συρία, από τότε που ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πάλι καλά που είχε πάει ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
Δεύτερον, οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε αντίθεση με την τουρκική, επιδεικνύουν μια απίστευτη δειλία και έναν πολιτικά φαιδρό φόβο στο να έχουν κυβερνητικές επαφές με χώρες εναντίον των οποίων στρέφεται η αμερικανική πολιτική. Με το που έδειξαν οι ηγέτες της Ουάσιγκτον την αντιπάθειά τους προς την πολιτική της Συρίας, η Αθήνα... «έκοψε λάσπη» και ανομολόγητα απέφευγε τη Δαμασκό και τις σχέσεις μαζί της.
Τρίτον, τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία έχουν αναπτύξει πολύ στενότερες σχέσεις σήμερα με το αιμοσταγές κράτος του Ισραήλ από όσο παλιότερα, πράγμα που φυσικά επηρεάζει τη συριακή στάση. Η Κύπρος μάλιστα έχει καταστεί άθλιο ισραηλινό προτεκτοράτο στον τομέα της ασφάλειας.
Το επιχείρημα ότι και η Τουρκία διατηρεί σχέσεις με το Ισραήλ και μάλιστα πολύ στενότερες από αυτές που έχουν η Ελλάδα και η Κύπρος καταρρίπτεται πολιτικά από το γεγονός ότι η Αγκυρα από ανοιχτά εχθρικές σχέσεις προς τους Αραβες που είχε στο παρελθόν ακολουθεί πολιτική όλο και μεγαλύτερης προσέγγισης των Αράβων, με τον Ερντογάν να καταγγέλλει με εξαιρετική γενναιότητα ενώπιον της παγκόσμιας κοινότητας τους Ισραηλινούς ως σφαγείς αμάχων Παλαιστινίων, ενώ η Αθήνα, η οποία παλιότερα είχε αμιγώς φιλοαραβική πολιτική, σήμερα οικοδομεί όλο και στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ και η κυβέρνηση Καραμανλή σιώπησε εκκωφαντικά μπροστά στα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας.
Την αντιστροφή αυτής της πορείας αποξένωσης Ελλάδας και Συρίας επιδιώκει ο Κάρολος Παπούλιας με την επίσημη επίσκεψή του. Γνωστός από δεκαετίες στα ανώτατα κλιμάκια του συριακού Μπάαθ, άρρηκτα συνδεδεμένος προσωπικά με τη χρυσή εποχή των ελληνοσυριακών σχέσεων, χαίρων υψηλής εκτίμησης σε όλο τον αραβικό κόσμο για την επίμονη και αδιάλειπτη προσήλωσή του στην ανάπτυξη των ελληνοαραβικών σχέσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος γι αυτή την αποστολή.
Η επίσκεψη λαμβάνει χώρα την κατάλληλη στιγμή, αν και σε περίπλοκη και δύσκολη για τη Συρία συγκυρία. Η Δαμασκός έχει ανάγκη συμπαράστασης και στήριξης του ρόλου-κλειδί που έχει στη διευθέτηση του Μεσανατολικού. Η εκ νέου επικράτηση των αμερικανόφιλων δυνάμεων στον Λίβανο συνιστά πλήγμα κατά της συριακής επιρροής στη χώρα αυτή, όπως και η λυσσώδης προσπάθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων να αποδυναμώσουν και να στραγγαλίσουν τη μαχητική Χαμάς της παλαιστινιακής αντίστασης. Πόσω μάλλον που ο στρατηγικός εταίρος της Συρίας, το Ιράν, κλυδωνίζεται βίαια από εσωτερική κρίση που μπορεί να επιφέρει τελικά την κατάρρευση του ισλαμικού καθεστώτος και την εκ νέου υποταγή της Τεχεράνης στις ΗΠΑ.
Η ελληνική έμπρακτη αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της Συρίας στην περιοχή μέσω της επίσκεψης Παπούλια συνιστά κίνηση που ο Μπασάρ αλ - Ασαντ σίγουρα θα εκτιμήσει.
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ
Μοναχική πορεία σε πολιτική έρημο
Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας προσπαθεί να αναθερμάνει την αραβική πολιτική της Ελλάδας, στο πλαίσιο φυσικά που του επιτρέπει το Σύνταγμα. Αλλεπάλληλες οι επισκέψεις του σε αραβικές χώρες για να ανοίξει δρόμο στην κυβέρνηση. Απογοητευτική όμως η κυβερνητική ανταπόκριση, μπορούμε να διαπιστώσουμε μετά από τέσσερα χρόνια.
Μοναχική πορεία του Κ. Παπούλια σε πολιτική έρημο, καθώς ο πρωθυπουργός αρνείται να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες Μία και μοναδική φορά πάτησε το πόδι του σε αραβική χώρα αυτή την τετραετία ο Κ. Καραμανλής κι αυτή για λίγες ώρες (!) - στο Εμιράτο του Κατάρ για να πουλήσει την Ολυμπιακή. Αν αυτό λέγεται αραβική πολιτική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου