Δεν ξέρω αν οι περισσότερες από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν την κρίση «πίσω τους». Το σίγουρο είναι ότι εμείς την έχουμε «μπροστά μας». Το περίεργο όμως είναι ότι ακόμα και μετά τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα!Λαμβάνει κάτι ασήμαντα επί της ουσίας μικρομέτρα, πολλές φορές αντιφατικά μεταξύ τους, ενώ είναι σίγουρο ότι έτσι όπως πάει, προϋπολογισμό δεν... κλείνει!
Πρόκειται, πλέον, ή για πλήρη ανικανότητα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης ή για σκόπιμες αναβολές (παρότι βρισκόμαστε στο απροχώρητο) στο πλαίσιο κάποιων εκλογικών σχεδιασμών. Αλλη εκδοχή δεν υπάρχει... Χωρίς δραστική περικοπή της δημόσιας σπατάλης (τίποτα δεν γίνεται επ αυτού) και αύξηση των δημοσίων εσόδων, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου μεταρρυθμιστικού σχεδίου για τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, η χώρα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές.
Σε μας το πρόβλημα δεν εστιάζει τόσο στον χρηματοοικονομικό τομέα όσο στον δημοσιονομικό. Εχουμε κρίση με καθαρά εσωτερικά χαρακτηριστικά. Είμαστε εγκλωβισμένοι σ' έναν «κλοιό» ελλειμμάτων, χρέους, έλλειψης ανταγωνιστικότητας, και ανάγκης για κοινωνική συνοχή που δεν αντιμετωπίζεται μόνο ή κυρίως με εισπρακτικά μέτρα, αλλά με μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές.
Στην Αμερική και στην Ευρώπη μιλούν για ανάκαμψη σε ορατό χρόνο. Υποστηρίζουν ότι ο συστημικός κίνδυνος κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσω των κρατικών βοηθειών, απεφεύχθη.
Στην Ελλάδα όμως η κρίση δεν εστιάζεται στον χρηματοοικονομικό τομέα. Υπάρχει το ενδεχόμενο, την ώρα που άλλες χώρες θα ανακάμπτουν, εμείς να βουλιάζουμε στην ύφεση, με τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Οι δείκτες και τα μηνύματα από τους χώρους της πραγματικής οικονομίας είναι εξαιρετικά ανησυχητικά και επεκτείνονται, όπως είναι φυσικό, με ραγδαίο τρόπο και στον τομέα των υπηρεσιών.
Μέσα σ' αυτό το εκρηκτικό οικονομικό πλαίσιο, η κυβέρνηση εμφανίζει μια απίθανη μακαριότητα. Ασχολείται με τον... Μανώλη. Ο Καραμανλής «μαδάει τη μαργαρίτα του ανασχηματισμού» και επικρατεί μια γενική αφασία.
Αντί για τα «σπουδαία και τα σοβαρά» που έπρεπε να είναι η καθημερινή μας πολιτική ατζέντα, τυρβάζουμε περί άλλα. Πόσο μπορεί άραγε να διαρκέσει αυτό; Πόσο μπορεί ακόμα να αντέξει ο τόπος;
Πρέπει τα πράγματα να «κινηθούν». Και έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, άλλος τρόπος από εκλογές και πολιτική αλλαγή δεν φαίνεται να υπάρχει.
Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
panpan@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου