Να συστηθώ.
Είμαι 65 χρονών και ορκίζομαι.
Πριν επτά χρόνια η κόρη μου είχε έναν υπολογιστή, για σκότωμα.
Μετά από μουρμούρα μου τον χάρισε.
Αρχισα να παίζω πασίεντζες αλύπητα . Κάνει καλό στην άσκηση μυαλού, λένε.
Και περνώντας ο καιρός, άρχισα να χώνομαι και αλλού. Να ανακαλύπτω πράγματα,
να ενθουσιάζομαι σαν μωρό που μπουσουλάει.
Οι γραμματικές μου γνώσεις, είναι ένα απολυτήριο του Β εξατάξιου θήλεων Πειραιά.
Τώρα λέγεται 6 Λύκειο.
Για εκείνες τις εποχές δεν ήταν λίγο!
Αρκούσε αυτό και λίγα Αγγλικούλια και έβρισκες δουλειά
σε τράπεζες, σε ναυτιλιακά γραφεία κλπ.
Σας φαίνεται αστείο;
Τα κορίτσια που τέλειωναν το δημοτικό είχαν τρεις επιλογές.
Να συνεχίσουν, ή να γίνουν μαθητευόμενες κομμώτριες ή μοδίστρες.
Δουλειά δεν βρήκα γιατί έπεσα στον έρωτα του Νίκου.
Εχω τρία παιδιά και δυο εγγόνια.
Δεν έχω τον Νίκο.
Το μυαλό μου δεν το άφησα ποτέ να σαπίσει.
Διάβαζα πολύ, παρακολουθούσα θέατρο, κινηματογράφο
και μεγάλωνα τα καμάρια μου.
Είμαι παράξενη , τζόρας, και χάρηκα την ζωή μου.
Δούλα και κυρά. Χα!
Μου αρέσει να τα λέω ντρέτα και σταράτα.
Και να που μου φτιάξανε τα βλαστάρια μου μια σελίδα
να επικοινωνήσω μαζί σας.
Γράφω αργά, αλλά προσπάθησα πολύ.
Τα τέκνα μου γελάνε αλλά γελάει καλύτερα κανείς στο τέλος.
Εδώ θα λέμε ιστορίες από τα παλιά, τα τωρινά ,
αλλά να ξέρετε δεν γουστάρω τις χρυσόσκονες.
ΜΠΟΣΤΑΝΙ - 1:08 π.μ.- 12/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου